lógvatak er, skiljast øðrvísi enn “hey, Margreta og Henrik, feitt aftur at síggja tykkum, keep up the good work... go Dannebrog, go!?” Nú er Margreta ikki nakar De Gaulle, men eins og hann einaferð froysti
serliga íblástur frá Dave Gahan/Depeche Mode í tónleikinum hjá Heiðrikki. Síðsta lagið, “Am I not too good” hevði eitt heilt serligt Depeche Mode huglag – ikki kopiering, men atmosferan var har. Legði eisini
Wolfsbane. Wolfsbane blivu í 1990 spáddir eina stóra framtíð, tá teir góvu út fløguna Down Fall The Good Guys, men hetta bleiv kortini ongantíð til tað stóra. Tvær útgávur bleiv tað til við Blaze Bailey
ni. Og tað hevur alstóran týdning fyri víðari leiting. Um úrslitið hjá BP varð sagt, at har vóru »good oilshows«, um úrslitið hjá Statoil varð sagt, at har vóru »traces of oil« og um úrslitið hjá Amerada
i og ódiskriminerandi lógaruppskoti, sum fer at forkoma eini samfelagsligari institutión for good; og eini lættari greining av, hvussu djúpt vónsprongdur eg eri av samkynjutoppinum, einaferð á kjaft
i og ódiskriminerandi lógaruppskoti, sum fer at forkoma eini samfelagsligari institutión for good; og eini lættari greining av, hvussu djúpt vónsprongdur eg eri av samkynjutoppinum, einaferð á kjaft
ratar leggja nakað í mannaættina? Ikki tí, sjálvt um eg fór skeivur, tá hevði eitt sovorðið ‘feel-good’-tiltak kortini verið apsalutt úrslitaleyst, ikki einans av tí at hetta bert útsetur pínuna ella deyðan
okkara børnum, ger tey tryggari ella fær tey at føla seg tryggari, men hinvegin er ein latur feel-good politikkur, ið samanumtikið fer at volda falska trygd. Uppskotið merkir í stórum brotum, at tað verður
sæð fittan part av heiminum. William Heinesen fortelur í brævi frá apríl 1977 til Estrid Bannister Good - soleiðis eitur hon nú - at hann sjálvur sveimaði eitt sindur fyri systrunum báðum, men at tað ikki
starvsfólkini tykjast rólig og blídlig. Spyrja hvønn einstakan, hvat hann/hon skal gera í USA. “Good luck”, tá ið tú umsíður ert liðugur. Nøkur, ið skuldu skundu sær víðari, gjørdust ótolin og máttu
