tá kaffi er komið í kopparnar, gongur prátið lætt. - Sjálvt um eg helt meg vita rættiliga nógv um Føroyar, tá eg kom higar, er hetta eitt samfelag í stórum broytingum. Eisini gerst alt øðrvísi, tá ein sjálvur

-risastóru reiðaríini kring okkum. Tað finst óivað eisini ein gongd rás millum Caragata og Grønland/Føroyar modellið. Flestu flokkar, men ikki Javnarflokkurin tykjast vilja gera nakað munagott við henda stóra

hesum landinum. Í 10 ár var hann landsliðsleikari, leikti 34 dystir (13 teirra FIFA skrásettir) fyri Føroyar og skoraði 4 mál. Hartil var hann yrkisleikari í útlondum í fleiri ár. Í mun til eina heila og halduga

Tjóðskaparrørslan, fakfelagsrørslan og andaligu rørslurnar eru nakrir av motorunum, sum hava flutt Føroyar fram á leið, og hóast tað ikki er mátbært, so vil eg tvíhalda um, at málið er høvuðsmotorurin í okkara

kvinnu. Nú uml. 400 ár seinni fáa vit okkara minnismerki í Føroyum. Og mær vitandi eru tað enn bara Føroyar og India, sum hava slík minnismerki. Tað, sum hendir í Fuglafirði í dag, er søguligt. Vit æra og

skapi, borgarastøðu, upplýsingum um møguliga tilflyting og fráflyting, innlendis eins og millum Føroyar og útlond. Stutt um trendin Trendurin lýsir rákið í fólkatalinum við at reinsa fyri árstíðarfrávik

nú við kravi um Norðurlond sum atom­vápnafrí øki, har felags rakstrarróp okkara her á landi varð: Føroyar, kjarnorkuvápnafrítt øki! Eitt mál sum síðani varð nátt í tøttum sam­starvi við Fólk fyri friði og [...] Føroyum var aftur politiskt rok, og ta ferðina varð tað Marita Petersen, løgkvinnan sjálv, ið umboðaði Føroyar á ráðstevnuni um javnstøðu. Lógin var eisini samtykt í síðstu løtu, men tað ganga nógvar søgur um

broytingin fór fram frá miðskeiðis í 1800-talinum og fram til okkara dagar. Tað er tann tíðin, tá Føroyar broyttust frá einum samfelag, sum var tengt at jørð til eitt meira vinnuliga frælst fiskivinnusamfelag [...] møguleikar at gera vart við seg. Tað, sum fekst úr sjónum, hevur altíð havt stóran týdning fyri Føroyar – bæði í dagliga húsarhaldinum og sum søluvøra – týdningurin av tí seinasta hevur verið minni við

skaldsøguni. Kærleikin til Føroyar varð tíðum orðaður, kanska inniligast í hesum brævi til William Heinesen: »Eg hevði mist evnini til at kenna minstu gleði, hevði eg ikki Føroyar at verma sinni mítt. Hetta

sum kristin tjóð. Møguliga hava hesi fólk grein í sínum máli. Kanska er tað ein trupulleiki fyri Føroyar um samfelagið fragmenterast og einhvør bara kann liva sítt egna lív og gera síni egnu val útfrá egnari [...] útihýsa tað fremmanda av ótta fyri at tað fremmanda kann bera við sær siðloysi, men kanska høvdu Føroyar verið eitt nógv betri samfelag, um vit dugdu at taka væl ímóti tí fremmanda og at gera tað til ein