og vóru á veg innaftur, Volli skuldi fara fram um húsið at hjálpa pápanum at kryvja, tá hann varð áhaldsin og fór fyri borð, alt meðan báturin helt leiðina fram. ”Eg fekk hildið mær uppi og fekk smoygt [...] Norðragøtu. Tey búsettust fyrst í gamla barnaheimi hansara niðri í brekkuni, seinni í nýggjum húsum longur uppi. Tey fingu børn, 3 døtur og 2 synir. Men teimum vórðu forløg tung, tey fingu ta stóru sorg at [...] og púra ókendur við tann stóra nýggja bát og motor, at sleppa afturum húsið, snara og lagaliga koma fram, ikki á, men til Volla, og við mikið stríð eydnaðist at sleppa innaftur í bátin. Nógvir tankar runnu

royndi at stríðast. Tíverri kom sjúkan meira og meira fram. Ringast var nokk, tá vit og ikki minst tú máttu ásannað, at hýruvogn kundi tú ikki koyra longur. Tað sum tú alt títt lív hevur gjørt, og ikki hevur [...] høvdu ynskt at Óluva, Elia og Jósef høvdu havt abba sín longur, men so skuldi ikki vera. Tíðin var komin. Tað er hart at vita, at vit ikki síggjast longur, ella at man kann ringja til tín og hoyra hvat tú gert [...] onkrari speiskari viðmerking. Vit minnast so nógv frá okkara tíð saman, at tað er ringt at takað nakað fram um annað. Minnini um tínir flottu, lekru og reinu bilar stendur sterkt hjá okkum. Tað er ongin ivi

og sorg í hjarta. Hví skuldi Várharra taka teg frá okkum nú, hví kundi tú ikki vera her hjá okkum longur? Svarið uppá hendan spurning fingu vit í kirkjuni, tá ið prestur helt andakt yvir tær; "Hennara stríð [...] altíð tíð til okkum, og vart tú eisini altíð klár við eini hjálpandi hond. Altíð tókst tú øll onnur fram um teg sjálva, og líka mikið hvussu nógv varð lagt á tínar herðar, so gavst tú aldrin upp, men tolin [...] droymdi eingin av okkum um, men tú hyggur stolt niður til okkara, tá tann dagur kemur. Ja, ikki ert tú longur okkara millum, men tú ert farin heim til Várharra og heim til tey kæru, sum tú misti her á fold.

at fella á blað allar teir tankar og tey minnir vit hava, tí alla tíðina kemur kæra andlit hennara fram og ein steðgar heilt upp. Vit síggja fyri okkum hennara blíða, eyma og altíð kærleiksfulla lyndi - [...] verk Hoyr syndari kæri, kom vend tær til hann Tí júst fyri teg var tað blóðið hans rann Drála ei longur, men kom nú í dag Um tú ætlar við til hin himmalska stað Magnhild á Toftini Á Ríkissjúkrahúsinum

einaferð var ein floksfelagi okkara farin. Tungu boðini um at Margretha heldur ikki var ímillum okkum longur, vóru næstan ikki til at bera. Hon var altíð so glað og hevði nógvar ætlanir fyri framtíðina hjá [...] lívsleiðini. Spyrjandi sita vit eftir og undrast yvir hvussu henda summarfrítíðin, vit við gleði høvdu sæð fram til, kundi venda soleiðis. Tað tykist so órættvíst, at tit skulu verða tiknar frá okkum øllum so tíðliga

Tað vóru tung boð at fáa nýggjársaftan, at tú góði langabbi ikki var millum okkum longur. Hóast tú var 102 ára gamal, var tað ringt at góðtaka, at Gud nú hevði tikið teg til sín. Tað var ikki til at fata [...] skuldi síggja teg aftur. Tú hevði jú verið ein partur av mínum lívi, alt tað eg minnist. Tað eru ikki longur sorgartár, sum renna oman eftir kinnunum, men gleðistár, um hvussu nógvar góðar løtur, eg havi havt [...] hendingum í gomlum døgum, var tú vanur við at greiða mær frá ymiskum. Meðan vit gingu hendan túrin, fram við Gjónni, fortaldi tú mær, hvussu bátarnir fyrr komu í land í Gjónni við fiski. Eg kundi ikki rættiliga

ljósið skínur í myrkrinum og myrkrið tók ikki við tí, gevur styrkina at liva dagin, ið givin er longur fram á leiðina. Uppreisnarvónin fer at geva styrki til hvønn dag at takka fyri lívið, allar tær góðu

aftur og fram, eg segði við teg, eg eri til arbeiðis, og tú ynskti nær góðan arbeiðshug, og vit hoyrast í morgin, men so skuldi ikki verða, tríggjar tímar aftaná vart tú ikki millum okkum longur, tí títt

brádliga tann 30. august í fjør andaðist einans 39 ára gamal. Tað, at Signar ikki er ímillum okkum longur, kennist heilt óveruligt og sum ein stór sorg. Eg minnist ikki, nær eg fyrstu ferð kom at kenna Signar [...] fortelja um merkisverdar upplivingar. Louis greiddi livandi frá um ta ferðina hann var á haruveiðu og kom fram á eina snjóuglu, sum knappliga fleyg upp úr einum gili beint fyri nøsini á honum. Tey, sum hava áhuga [...] tit egna?" Hann mundi halda, vit sóu nakað vesaligir út til at klára hetta jobbið. Tá trein Oddmar fram og segði við myndugleika: "Bíða nú, eina ferð má vera fyrstu ferð!". Oddmar riggaði so til, og Signar

at tú ikki vart ímillum okkum longur. Vit vóru bara komin nakrar tímar inn í tað nýggja árið, tá tú fekst blóðpropp í hjarta og minni enn tvey døgn seinni vart tú ikki longur ímillum okkum. Nú eru gingnir [...] trúgva, at Jesus doyði og reis upp aftur, so skal Gud eisini við Jesusi leiða tey, sum sovnað eru, fram saman við Honum.” Lat hetta vera tykkum ein ugga, tóat at saknurin er svárur, at vit øll skulu síggjast