har 10 krónur av hvørjum seldum atgongumerki til filmar hjá Filmsfelagnum fara í ein grunn, sum vit rópa "Ársins andøvsfiskur". Einaferð um árið fer Filmsfelagið at heiðra ein føroyskan filmsarbeiðara og

høsn, hundar ella fuglar, sum tey gomlu kunnu hjálpa til við at ansa. Í 2010 byrjaði tað, sum danir rópa Trygfonden, eina granskingarverkætlan, har fólk, sum eiga hund, sjálvboðin koma á vitjan hjá fólki

neyðugan grundleggjandi vitan um avleiðingarnar og uttan neyðugu demokratisku processina, so er tíð at rópa varskó. Tað hevur nemliga víst seg seinastu dagarnar, at mangir ósvaraðir spurningar hanga í luftini

og 700 áhoyrarar og øll valevnini í norðoyggjum vóru samlað í KÍ høllini. Men fundurin var onki at rópa hurrá fyri. Fundurin varð skipaður á tann hátt, at flokkarnir fingu tíggju minuttir í fyrsta umfari [...] at taka feil av, og onkur var eisini skemtiligur hóast alt. Eisini royndu nakrir av áhoyrarunum at rópa eitt sindur og seta nakað av lívi í, men undirtøkan var syndarlig, so teirra róp fækkaðust, og at

hon varnast, at fólk er komið á gátt. Regin skrúvar fyri, og út úr einum kamari hoyrist ein smágenta rópa á mammu sína. Men Hansa svarar ikki, tí hon heilt einfalt hoyrir hana ikki. Tað gongur bert ein lítil

Privatu miðlarnir eru óloysiliga tengdir at lesara-, lurtara- og hyggjaratølum, og tí nyttar einki at rópa hart um, at avmarkaða tilfeingið hjá eini privatari redaktión skal røkja áhugamálini hjá allari breiddini

fingu boðini um, at lítla barnið, sum hon bar undir belti, helst var ein genta, fingu tey hugskotið at rópa hana Vón. ? Vit settu okkum í samband við Navnanevndina, longu áðrenn hon varð fødd, fyri at vissa

fingu boðini um, at lítla barnið, sum hon bar undir belti, helst var ein genta, fingu tey hugskotið at rópa hana Vón. – Vit settu okkum í samband við Navnanevndina, longu áðrenn hon varð fødd, fyri at vissa

tað nakað persónligt, sum hann kortini ongantíð ræddist fyri at geva øðrum burturav. Einki við at rópa upp og klappa og larma. Nei, hetta var álvarsligt. Og einki er at ivast í, at Ditlev, nú hann seinnu

væl saman, tí tað var jú til felags gagn. Men altíð vóru onkrir dreingir sum heldur vildu ganga og rópa eftir hinum. Heldur enn at laða og gera nakað, so stillaðu teir seg í grótrúgvuna, sum øll høvdu savnað