Øll eru hjartaliga vælkomin. 60 ár 3. november eru tað vorðin 60 ár síðani mamma, vermamma og omma okkara Jórun Joensen, Norðskáli, varð borin í heim. Í hesum sambandi hevði tað glett hana at sæð familju

løgtingsvalið 1954 á einum óheftum borgaraligum lista, og kom hann til Kaldbaks at agitera. Hann kom til okkara, og sigur við ommu mína: “Nú systkinabarnið, nú er val. Nú mást tú stemma upp á meg!” Hon svaraði:

er ikki serliga høgt, men boringin er sera týdningarmikil, tí hon kann geva okkum meiri vitan um okkara egnu undirgrund. Hon er á einum eitt sindur øðrvísi øki enn Brugdan, sum varð borað í fjør og liggur

kommuna hevur tríggjar serstovur til børn við ávíkavist autismu, samskiftistrupulleikum og fjølbreki. Okkara varhugi er, at hesar stovur virka væl, og at børnini trívast og mennast, sigur Lea Wolles. Hesar

Eitt árið um vetrartíð var nógvur vindur, og mamma mín ringdi til Katrinu og bað hana koma heim til okkara, tí tað var nógvur vindur. Ein maður var og vitjaði okkum og hann fór eftir henni at leiða hana heim

90-ini og hava ring minni, og nøkur eru, ið kenna sviðan enn. Hetta var truplasta tíð í polisisku søgu okkara. Nógv vreiða var vend móti politikkarunum, men ikki móti Heina. Hetta er ikki bara nakað eg sigi

allastaðni. Um globali eftirspurningurin efter Mette Ditmer designum er ein roynd at petta saman okkara fragmenteraðu lív, skal vera ósagt. Men okkurt kundi bent á, at serliga evnið hjá Ditmer at hugsa

bæði tykkum, sum starvast hjá okkum á landi og ikki minst tykkum, sum vit hava valt til at stýra okkara nýggja og stásiliga fari. Hans Andrias bar eisini eina tøkk fram á donskum máli: Også vil bestyrelsen

tær eftir besta førimuni at fáa samanhangandi spæl, og onkuntíð eydnaðist tað teimum eisini. Men okkara gentir vístu í dag, at tær als ikki ætla sær at bakka. Vit ætla okkum onkrar sigrar afturat í ár

búgvið at bera fram á torg. Ítróttarsosialurin lýsir frið yvir minni um Torleif Sigurðsson. Tankar okkara leita til Elsu Mariu, Sofíu, Margrethu og Ernu og teirra, beiggjarnar og øll hini, sum stóðu Torleifi