limaðar inn í ríkið sum annar danskur landslutur. Eisini fingu vit ein skúla, sum ikki bygdi á heimliga grund og tí í staðin fyri at stuðla uppundir gjørdist størsti vandi fyri at týna okkum sum serstakt fólk
onnur børn fingu tey boð, at vit ikki skuldu koma aftur til sangtímarnar. (Og tað var ikki av tí grund, at eg var farin at gala enn). Tí havi eg bara havt ein einasta sangtíma í tí nýggju, stásiligu s
ynskir nakrar viðmerkingar til tær inntøku- og útreiðslumetingar, ið Javnaðarflokkurin hevur lagt til grund fyri sínum búskaparligu útrokningum. Eg skal byrja við at viðmerkja, at eg, til tess at avmarka hetta
um. Persónliga trúgvi eg uppá felagsformin og ta ekspertisu ? førleika ? hesin gevur á heimligari grund ? og síðani, kanska eisini úti í verðini ? eins og við norskum feløgum. Td. Føroyar á norska landgrunninum
siga, at typografarnir í hondverkarahøpi vóru rættiliga eksklusivir, og tað var heldur ikki uttan grund, at teir vóru kallaðir handverksins aristokratar. Typografarnir vóru jú fortreytin fyri okkara skriftligu
Flest allir føroyingar munnu kenna líknilsi hjá Jesusi úr fjallaprædikuni um dáran, ið bygdi hús sítt á sand, og vísa mannin, ið bygdi hús sítt á klett. Meðan húsið hjá dáranum fall, stóð húsið hjá ví
Søkkiliðið í Klaksvík fekk um fýratíðina í mogun boð um, at eldur var í einum sethúsum á Bøgøtu. Tá ið teir komu á staðið, stóðu tey í ljósum loga. Húsini er øll farin og umráðandi var í sambandi við
Seinastu árini hevur Grundin verið ein av væl umtóktu pallunum á G!, har serliga tann yngri skarin av gestum hevur vitjað fyri at dansa við til elektroniskan tónleik. Í ár er tó avgjørt at strika Grun
Dimmalætting hevur havt eina greinarøð, har spurt verður, hvat føroyingar lata til “ríkisfelagsskapin”. Tað einfalda svarið er: Vit lata tað dýrabærasta, ið eitt fólk kann eiga. Vit lata frælsi, sjál
– Tað er nokk av olju og bensini í Suðuroy til Smyril kemur aftur. Tað sigur Janus Thomsen, stjóri í Effo. Í gjárkvøldið bórust tey tíðindi, at tangabilar ikki sluppu umborð á Prince, men Janus Thomse
