er, at vesturheimurin ikki fær bilbukt við yvirgangin, og at hann harvið sleppur at breiða seg. Hendur tað, væntar danski uttanríkismálaráðharrin, at fleiri statir fara at kenna seg hóttar, og búskaparliga

lægri løn enn føroysku sáttmálalønirnar. - Vit taka hetta í allarstørsta álvara og kunnu ikki sita hendur og favn ímeðan alt arbeiðið fer av landinum, sigur Ingeborg Vinther, forkvinna í Føroya Arbeiðarafelag

Áarstovuarbeiðið, soleiðis at arbeiðsbólkar kunnu setast, og mongu uppgávurnar deilast yvir á fleiri hendur, sigur felagið, sum tí inniliga heitir á allar limir um at møta upp til ársaðalfundin, ið stendur

um tað er rakstrarverdugt. Ein avmarkingarbrunnur varð boraður og var hann ikki nøkur succes. Hvat hendur nú? Heldur Amerada, at hann als ikki er nóg áhugaverdur, at man sleppur honum longu eftir, at ein

øðrum. Soleiðis gongur kjakið í føroyska dunnuhylinum. Gvaggan um breyðmolar er tað, ið umræður. Hendur ein verulig ólukka, ja tá er betri at flýggja avstað og krógva seg handan greinarnar til vandin er

torført stig at taka seinastu tøkini yvir nøkur ár. Vit hava tikið okkum so at siga øll mál á føroyskar hendur og ábyrgd. Tað, ið vantar, eru løgreglan og dómstólarnir og so at fáa skipað ein føroyskan lestrarstuðul [...] frælsum ítrótti: At gera okkum leys av seinasta blokkstuðlinum At fáa løgreglu og dómstolar á føroyskar hendur og skipa ein føroyskan lestrarstuðul til øll lesandi. At gera eina avtalu við Danmark um framtíðar

sum í sambandi við fólkaatkvøðu. Tað er tí ov vánaligt um politisku flokkarnir fara at vaska sínar hendur undir viðgerðini av hesum týdningarmikla máli og skjóta seg undir, at fólkið skal taka endaliga avgerð

mongum økjum. Nógv var tosað. Mong og kostnaðarmikil álit vórðu skrivað. Úrslitini hava vit so nú. Men hendur so nógv nú, sum vit kundu hugsa okkum?. Tann spurning kunnu vit seta okkum sjálvum ? vit sum sita

galdandi hjá teimum, sum hava ein serliga tørv, og sum kanska ikki skilja støðuna, og hvat tað er, sum hendur. – Tað eru eisini tey børn, sum hava so góðar umstøður saman og har skúlin var eitt kærkomið høvi

hin fær skattalættar og fyrimunir. Vinnuliga kunnu okkara felags tjóðarvirði verða avreidd á fáar hendur við útlendskum kapitali í rygginum. Og við ongari leiðslu kunnu vit skjótt enda í 80'unum, har búskapurin