Fuglafirði var deyð í barsilssong, men barnið hon hevði borið undir belti varð sloppið við lívinum. Maður hennara stóð við kistuna og hevði eina kurv í hondini, har nýføðingurin lá væl ballaður í. Ikki bert [...] bjargaður, og tað var Hanna Neshamar, ið var ein teirra, sum í dag avdúkaði minnissteinin. Eftir sat maður hennara við sjey børnum - sjey móðurloysingum. Men aftur hesaferð var tað sum ein hægri makt kom teimum

saman og víst ábyrgd og tryggjað Signari kanningina, stóð Signar á Brúnni í dag sum ein æruleysur maður. Sostatt fekk Signar takka verið einum ábyrgdarfullum løgtingi sína kanning og hann varð reinsaður [...] takast. So tað gongur ein løta, áðrenn farið verður oman. Niðri við portrið situr ein einsamallur maður, sum heilsar: »Guten Tag«. Enn ein týskur ferðamaður. Hesin fryntligi maðurin, sum man vera einastaðni [...] hornasteinur í einum húsum í Gásadali. Gráisteinur var íbygdur, sum ikki var so óvanligt í Føroyum fyrr. Maður ætlaði at byggja og vildi sprongja steinin, sum var í vegin. Hann var eisini byrjaður at bora, og

tjóranum upp. Sjónvarpsstjórin var komin í eina trupla støðu, sum hann var sera harmur um. Og tá maður samstundis var ein góður sjónvarpsstjóri, helt Signar tað vera rættast heldur at loysa akuttu støðuna

eisini Sigmund. Í 1942 søkti hann tí um starv á Geodætisk Insti­tut. Har fekk hann arbeiði sum hjálpar­maður í sambandi við land­upp­mátingar, sum stovnurin gjørdi ymsa staðni í Danmark. Sigmundi dámdi væl arbeiðið

myndirnar eru heldur smáar afturímóti tí stóra steininum, men tað skal helst ímynda, hvussu lítil maður og bátur eru á tí stóra havi.....

menna fram­­haldandi tað góða sam­starv­ið, ið er mill­um Før­oyar og Ísland. Í sam­bandi við, at løg­maður nú hevur havt Sigmund Dav­ið Gunn­laugs­son á vitjan, sig­ur løg­mað­ur: – Eg fegnist um, at nýggi

hesum oydna stað, uttan at hava nakað stórvegis til matna og at drekka. Ein dagin siggja teir, at ein maður kemur rógvandi við kajakk framvið, og rópa allir menn um hjálp. Maðurin í kajakkini varnast teir og [...] Dam. Seinni fór hann at koyra bussin hjá Óla Arge (Bil Óla). Onkur helt skemtandi fyri, at minsti maður í Havn skuldi koyra størsta bilin í býnum. Sum tíðarnar batnaðu í 60-unum, avgjørdi Sigmar at keypa

men tað var til fánýtis og tí mugu stig takast nú, sigur hann. Hann sigur, at um summarið er ein maður eyka við Ternuni fyri at hon skal fáa loyvi til at sigla við so nógvum ferðafólkum, sum eru við, men

einum skjótt gangandi báti, ið hevði siglt á land á Hvítanesi. Tað skrivar Vørn á heimasíðu síni. Ein maður var umborð á bátinum, tá hann fór á land. Vørn skrivar einki um hvussu maðurin hevur tað, men báturin

umborð, hevði siglt á land Yviri undir Síðu, ímillum Signabø og Kaldbak. Fimm fólk vóru í bátinum, maður, kona og trý børn, og tey høvdu bjargingarbát. Men løgreglan fekk at vita, at tey høvdu ikki nóg mikið