næmingarnir ivaleyst valt aðrar leiðir. Vit vilja fegin samstarva, og vit eru fús at bretta upp um armar. 10. flokkur Fólkaskúlin hevur svárar trupulleikar at fáast við. Við alt ov smáum játtanum skulu

land við einum silvurlittum, skyggandi bandi mitt tvørtur ígjøgnum. Onkur smávegis bugur á og onkrir armar, sum stinga út higar og hagar. Hetta er Niláin. Lívgevandi æðrin hjá øllum hesum fólki, sum her býr

dagførdir blóðpengar. Skjúrturullanin ikki liðug Nú var Javnarflokkurin í ferð við at bróta uppum arm(ar?), saman við Det Danske Socialdemokrati undan seinasta vali. Onki er komið av skafti síðani tá. Í

Og vit hava eisini okkara avbjóðingar. Eingin ivi er um, at vit mugu vera árvakin, bretta upp um armar og handfara tær avbjóðingar, sum vit standa við. Fyri at nevna úr rúgvuni. Inflatión, rentuhækkingar

Haldi fyrst, at bilurin er koppaður, men tað er hann ikki. Eg liggi kroystur, men fái hvørki flutt armar ella bein. Merki sum so onga pínu, men fái ikki flutt meg. Tá tann fyrsti kemur til bilin, skal eg [...] hendavegin fyrr enn dagin eftir. - Her liggi eg so. Eg fái flutt høvdið eitt sindur, men fái hvørki flutt armar ella bein, greiðir Eyðun frá. Leygardagin 10. november fara tey niður við lítla sjúkraflogfarinum

staðið einsamallan við trupulleika sínum. Eitt viðgerðarstað, merkt av kærleika Guds, har grøðandi armar Frelsarans virka, vildu sett hendan, og mong við honum, í tað frælsi, sum tey kanska bert hava hoyrt

hevði ein góðan túr. - Eg spurdi, um eg kundi hjálpa við nøkrum, men skiparin hugdi uppá mínar klønu armar og segði: Nei, við hasum ørmunum, kanst tú einki gera – far tú bara og slappa av, sigur Lisbeth Nebelong

hevði stillað seg aftanfyri málið hjá mótstøðuliðnum. - Knappliga skoraði NSÍ, og eg skuldi rætta armar uppí loft av frøi, men tá kom eg í berum ovfarakæti at lyfta undir vognin, so hann koppaði. Laura

biddarum, børnum, kvinnum við smábørnum á arminum, og tey vístu fram tað ringasta av øllum, ongar armar ella fingrar, kúlut fólk. Tey bidda við at rætta hendurnar fram, forma tær sum eitt ílat og lyfta

eisini at hjúkla um teir og virða teirra visiónir og mál. Tað er gott at tað eru fólk sum bróta uppum armar, har onnur bara yppa øksl. Nógvir einarar fella frá, tí teir fáa ikki neyðuga stuðulin til at fremja