annað brúktar til at gera línu til, til at knýta upp í og til at fáast við annað, sum hevði við sjógvin at gera. Tað kom væl við, tá tað eydnaðist at forvinna nakrar krónur í tímaløntum arbeiði, t.d. tá
tað vera upplagt at bjóða okkara ungdómi útbúgvingar í Føroyum - eisini teimum, sum hava hug til sjógvin. Hann heldur, at hetta eisini átti at verið søtur tónleikur í oyrunum hjá Fiskimannafelagnum. Hann
Simoni Frederiksen var bóndasonur og skuldi festa garð nærhendis Skagen. Men hugur hansara stóð til sjógvin, og hann endaði so í Føroyum, sigldi við ymiskum skipum og var í eini 10 ár fýrbøtari umborð á »Smyrli«
IM-norm. Hjá føroysku topptelvarunum gekst yvirhøvur toluligt, men eingin gjørdi veruliga hol í sjógvin uttan kanska nakrir av teimum yngru. Nevnast kunnu Einar Gregersen úr Klaksvíkar Talvfelag, sum eitt
hevur knallað niður av Gullbrandshellu og ótamdur farin sorandi út eftir fjørðinum, har han lyfti sjógvin upp í rok. Einsamøll sat hon við trimum børnum. Ein dagin var útkølnað hjá henni. Hon varð noydd
øðini í Havn sigur, at vanliga er tað MRCC, ið tekur sær av slíkum fráboðanum, ið snúgva seg um sjógvin, men við tað, at løgreglan hevur fólk í Sandoynni og koyrandi er til Skarvanesar, vórðu fólk send
lítla maskinu, at teir kláraðu ikki at andøva, og tóku teir tí skipið undan. Tá fáa teir hendan sjógvin, og panikkur var umborð. Tað mundi vera hetta, sum elvdi til hesi tíðindi, sum skaptu óneyðugt órógv
Restorff, kendur sum bakari, Valdemar Lützen og Petur Poulsen, Petur Snikk. Hesir høvdu ikki nógv við sjógvin at gera, men teir høvdu hjarta fyri sjófólki. Fyrsta leiðaraparið vóru Tomina og Harald Joensen úr
stutta sjúkralegu, andaðist. Eftir loknan maskinmeistaraskúla, lá leiðin sum vera mann, aftur út á sjógvin. Fyrst við dampdrivnum hvalaskipi og fekk á tann hátt enn einaferð um endan á eini tíð, ið var við
og stampar, og á bryggjuni hava vit krana. Her er alt, sum vit hava brúk fyri til at kunna søkja sjógvin, sigur Herman Petersen. Borgarstjórin í Skálavíkar kommunu, Linjohn Christiansen, sum eisini er í