ert. Verður ikki farið skilvíst fram á hesum øki, so endurtaka vit ikki bara, men breiðka enn meir um ta djúpu gjógv, sum altíð hevur verið millum tey, ið lesa nógv og tey, sum lesa lítið. Kann væl vera,

Tú eigur so hjartans mangar tøkkir fyri títt stóra arbeiði, at tað finnast ikki orð, sum kunnu lýsa ta tøkkina. Tak bara tað, at fáa sett uttanríkispolitikki á breddan og fáa stovnað eitt uttanríkisráð [...] er gott. Her er alt tað eg eri góð við. Nú er tann stundin komin, at vit bjóða okkara dyrabara landi ta sømd, at tað verður viðurkent av øllum heiminum so vit kunnu flagga frítt um landamørk og høv. Tá er

so tað verður 20 dystir longri. Tað sigur venjarin hjá VÍF, Jan Ottosen, nú Aganevndin er komin til ta niðurstøðu, at dysturin í Vestmanna sunnudagin 27. oktober millum kvinnurnar hjá VÍF og VB skal spælast

Á Landsbókasavninum arbeiddu vit fyri nøkrum árum síðan við at fyrireika bóka­savns­tænastuna til ta nýggju edv-tíðina. Ein partur av hesum arbeiði var at útvega nýggja skrásetingarskipan til bóka­sa

1948. Av onkr­ari ørsøk hava teir, ið samtyktu heima­stýr­is­lógina, valt at hava kong utt­an fyri ta før­oysku stjórn­ar­skip­an­ina og hava har­við valt seinastu leivdina av eina­veldinum frá. Kongur

sannførandi frágreiðingin uppá, hví lívið á jørðini hevur háttað seg, sum tað hevur. – Tí dregur sendingin ta niðurstøðu, at frískúlin hjá Kelduni ”vrakar” ella ”forkastar” menningarlæruna. Fyri allar flestu

Planman verið á drúgvari konsertferð, millum annað í Danmark, Noregi og Svøríki, og nú eisini í Føroyum. Ta einu løtuna undir framførsluni ígjár, merkti hon væl til møðina frá at hava verið á drúgvari konsertferð

Joanita, sum verður heilt spent av at tosa um hetta. – Tað hevði verið so feitt at givið føroyingum ta upplivilsið. Vit kundu til dømis gjørt tað eitt vikuskifti, fríggjadag til sunnudag, sigur hon. Les

Vit fara út fyrr um várið, heilt tíðliga, kanska longu í februar. Ta fyrstu blómuna síggja vit kanska longu í januar, tað er primula, og ta seinastu, sum vit síggja í november, er millum annað jóansøku hjálpirót

kann smittan, áðrenn vit vita av, fara út í allar ættir í samfelagnum. Og so mugu vit bakka aftur til ta støðuna, vit høvdu á Grækarismessu. Tað er tann vandin, vit liva í, sigur Pál Weihe. Kravið til tey