sindur høvuðlættan; onkur hevði sagt rúsaðan. Rúsaður ella ei, tá haldi eg hetta vera eina nokkso lekra kenslu aftaná ein kroystan arbeiðsdag. Eri eg ein hóttan fyri familjuni, fyri grannarnar, samfelagið

Eisini nú tá Johannes og eg høvdu silvurbrúdleyp, bjóðaði tú tykkum fram, har Derhard gjørdi eina lekra tertu til okkum. So Katrina góða, tín partur lá ikki eftir. Saknur er í tær. Væl var tú lýdd, tað

teir rundu formarnar at sýna fram, er tó hjálp at heinta. Til ber nevniliga at snýta seg til eina lekra, runda rumpu, og møguleikarnir eru fleiri. Eitt boð eru tær sonevndu push-up trussurnar, ið lyfta

til mín. Men hann gagnaðist mær als ikki, hóast tey í húsinum høvdu stríðst fyri at gera dunnuna so lekra sum gjørligt. - Tú skilir, - at skula eta ársins jóladøgverða sum blendaðan kost og so enntá gjøgnum

uttan nakran trupulleika. - Donsku genturnar geva mær fríari teymar, tí tær vilja hava eina ordiliga lekra mynd. Og tær eru ikki bangnar fyri at siga tað. Men í Føroyum er tað mestsum flóvisligt at viðganga

velst eitt sindur um, hvussu svangur eg eri, men mær dámar alt. Eg kann eta sushi, mær dámar væl ena lekra a-la-carte menu, indiskan mat, thailendskan mat, kinesiskan mat. Og allan føroyskan mat, eisini tvøst

døg­urða og betri dessertir om­aná. Tá fingu vit sviskugreyt, floyalsgreyt, buding, rabarbugreyt, onkra lekra súreplakaku, ís og frukt.   Ítriv Um kvøldarnar spældu vit ofta kort, vetrarkvøldini. Har dámdi mammu

tínum hvíta stóli í Niðaru Gøtu ella á sofuni undir Klakki. “Jamen, so fái eg ongantíð aftur hatta lekra salatið, sum Anna gav mær hinaferð, tá vit ótu lasagne.” Orðini hjá yngra soninum fullu sum tað fyrsta