Men alt ov lítið tykist verða hugsað um, hvat vit kunnu fáa fyri tað, vit flyta út. Nú hevur nógvur fiskur verið at fingið eina tíð, og so varð bara fiskað vilt, Eingin tykist hava hugsað longri enn til at

slætt ov keðiligur, heldur hon. Alt líkist, og ov lítið verður gjørt burtur úr, at hetta er føroyskur fiskur, sum er nakað serligt. Tí tað er hann, sigur Else Lang. Góðskan er nógv betri enn tað, sum fæst [...] merkjast. Men góðskan er ikki altíð líka góð, og prísurin er høgur. »Men nú vita vit, at føroyskur fiskur er fyrsta floks, og hann vilja vit fegin keypa. Tí vit eru vís í, at vit kunnu selja hann víðari

teirra fer til Svøríkis. Hann ivast ikki í, at tað fer at vera ivaleyst at gera á virkinum, bara fiskur fæst. Hann væntar, at tað fer at bera til at arbeiða í døgndrift, sigur hann. Marknaðurin er til

av feskum. Liðugvøra gevur nógv fleiri pengar og arbeiði, um rætt verður farið fram. Óviðgjørdur fiskur skal vera bannaður til útflutnings, av teirri grund at nógv arbeiðspláss verða mist. Innflutningurin

uttanlands púra ótarnað, uttan at missa fiskidagar. ­ John Petersen hevur váttað fyri mær, at ein fiskur, sum verður avreiddur uttanlands, takkað verið einum ólógligum verkfalli, skal ikki telja uppí tey

prísurin fæst ikki fyri fiskin hjá førunum, tí at m.a. Bjørn á Heygum við lóg hevur kravt, at allur fiskur frá føroyskum skipum skal avreiðast í Føroyum. At prísurin kortini ikki enn er farin heilt í botn

inum stavar frá fiskiskapinum, og lága rentustøðinum í løtuni. Eingin veit, hvussu leingi nógvur fiskur verður at fáa í føroyskum sjógvi, ella hvussu leingi rentan verður so lág,sum hon er nú. - Tí er

Teir hava ikki líka nógv fyri neyðini at hava eina fasta havn og kunnu tí sveima meira víða, har fiskur er. Onkur vil vísa á, at upsan hava vit partrolararnar at taka sær av. Men tað eru stór øki, har

Teir hava ikki líka nógv fyri neyðini at hava eina fasta havn og kunnu tí sveima meira víða, har fiskur er. Onkur vil vísa á, at upsan hava vit partrolararnar at taka sær av. Men tað eru stór øki, har

ringdi til telefonstøðina í Havn og bað um samtalur til tey plássini, har hugsast kundi, at nakar fiskur var blakaður upp á land. Tað var stórarbeiði, og Elias fekk ikki altíð tíðindini fram, tí so var