vit so aftur um glansbílætamyndirnar og fara at hugsa um ætlaði tunnilin er samfelagsliga bestur er myndin ikki so ovurhonds glinsandi. Á netinum kann síggjast hvussu ætlaniner at gera Skálafjarðartunnilin
skipara beskorið at hava tríggjar telefonir, teldu og fax á kamarinum. Aftanfyri hann hongur, sum myndin eisini vísir, russiska flaggið omanfyri eitt skipsróður. Á einum øðrum veggi hongur ein hitamálari
rógvara. Hann er vælbygdur, ramligur, og hann hevur givið ljósa skegginum fríar teymar at vaksa. Men myndin verður skjótt køvd. Tað tykist ikki sum, at honum dámar at vera í andglettinum. Hann ger millum lítið
inní, tí alt stóð á síðu 15 í hennara uppleggi. Tann viðmerkingin sveið ivaleyst, men eftir stóð tó myndin hjá Helle Thorning-Smith av einum 33 ára gomlum postmanni, ið skuldi standa uppi í nærum 40 ár aftrat
ógvuliga nógv og tískil er skjótt, at Føroyar verða fjarðari og fjarðari fyri teimum Hinvegin er myndin greið og hon er, at, sum dregur fólk heim aftur, eru familjan, vinir, netverk – og at Føroyar er
miðdepilin í alheiminum. Men tíbetur sigraðu vísindini, og í dag nýta vit gott av hesum frambroti. Myndin í dag er heldur øðrvísi, men søgan endurtekur seg mangan. Norski professarin, Peder Tyvand, rópar
8 í Dimmu myndina av einum universiteti sum einum høvuðsmotori, sum viðvíkur tí føroyska málinum, myndin kann tambast nakað, og sigast kann, at orðabøkur eru ljósmotorar ella spøl umborð á einum skipi,
var loyst. Eisini skriva nógv av teimum, sum høvdu viðurskifti við Kára, um hann í bókini. Her er myndin tann sama. Álitismaður í odd og egg. Men nú sum alt gongur av tí besta, kemur hóttafallið. Seinast
”Lille lærebog i psykologi”. Bókin hevði eina tekning av optisku illusiónini hjá M?ller-Lyer. Henda myndin kveikti áhugaðan fyri sálarfrøði. Jegvan gjørdist bergtikin av tankanum um veruleikafatan, og hvussu
av Sandi, býr í Saltangará við manni og tveimum børnum. Og sum vit seta okkum at práta, styrknar myndin av tveimum sterkum og lívsglaðum kvinnum. Men styrkin og lívsgleðin er ikki komin av sær sjálvum