kilometrar fyri hvønn litur av bensini. -At keypa sær ein lítlan bil er ikki longur eitt tekin um, at ein ikki hevur ráð at keypa sær ein stóran bil, men sigur meiri um, hvussu keyparin hugsar, sigur Mikkel Thomsager
at vit ikki sleppa í Evropa. Vit hugsa bara um dystin í kvøld, og vit skulu hava trý stig, sigur Bill M. Jacobsen, venjari. Hann hevur allar mans tøkar til dystin í kvøld. NSÍ vann í fyrsta umfarinum
ljósari og stillari. Hjá B68 sær tað framvegis myrkt út, tí tað er heimaliðið, sum er á odda 1-0. Bill Jacobsen, B68 venjarin, hevur framt tvær útskiftingar aftrat: Keita og Stig-Roar Søbstad eru farnir
Fótbóltsvøllurin við Løkin í Runavík er karmur um grannauppgerð í kvøld. Bill M. Jacobsen og B68 eru undir trýsti. Toftamenn hava framvegis einki stig fingið eftir tveir landskappingardystir. Teir hava [...] og KÍ á útivølli. Nú er møguleikin at fáa uppreisn eftir tapið fyri klaksvíkingum um vikuskiftið. Bill M. Jacobsen hevur allar mans tøkar. Hópurin verður tann sami sum seinast, umframt at Dion Splidt,
ferðslulógini, so hann ikki varð tikin av politinum, tá ið hann hevði verið í føðingardegi og fór at koyra bil. (Eg kom at hugsa um Hans Engell, fyrrverandi løgmálaráðharra, tá ið hann breyt sína egnu lóg - og
hevur mangan verið víst á, at bilførarar skulu parkera uttanfyri býin og so koyra ímillum miðbý og bil í Bussleiðini, sum er ókeypis. Men boðskapurin slær ikki ordiliga ígjøgnum og støðan er nú tann, at
dagliga. Økið kring Studentaskúlan er ríkiliga stórt, og eingin trupulleiki er at gera eitt fyribilsparkeringspláss á fløtuni, sum kann takast burtur í 2015, tá skúlin flytir. Men har er bara
bedre ud. I et par af rummene var nogle af rammerne hvide, mens resten havde forskellige nuancer af billig forgyldning. ”Det ser farligt ud” – sagde jeg til Helgi – ”De burde alle sammen være hvide”. ”Så
lógaruppskot. Tað heldur Kaj Leo Johannsen, løgmaður. Tað var í einum svari upp á fyrispurnig frá Bill Justinussen um minnilutastjórn, at løgmaður nevndi, at Løgtingið ikki eigur at hava so langa summarfrítíð
bedre ud. I et par af rummene var nogle af rammerne hvide, mens resten havde forskellige nuancer af billig forgyldning. ”Det ser farligt ud” – sagde jeg til Helgi – ”De burde alle sammen være hvide”. ”Så