nógv til at fara undir at fáa oljuna ella gassið upp úr dýpinum. Ikki fyrr enn miðskeiðis í 90-unum bar til. Tá vóru tvær stórar oljukeldur funnar og útbygdar, Foinaven og Schiehallion. Í dag eru hesar keldur

nógv til at fara undir at fáa oljuna ella gassið upp úr dýpinum. Ikki fyrr enn miðskeiðis í 90-unum bar til. Tá vóru tvær stórar oljukeldur funnar og útbygdar, Foinaven og Schiehallion. Í dag eru hesar keldur

flóta yvir, var einaferð teir høvdu bundið Norrønu við bryggju á Sundi og sløkt motorarnar. Men tað bar yvirhøvur ikki til at liggja har og ta einu ferðina fekk hon ein slíkan sendara inn ímóti keiini, at

einum oljufelag í bólkinum í nakrar mánaðar. Tað skilst, at hetta var stak væleydnað. Richard Hardman bar eisini so í bandi í oljusamtakinum, at Johan Mortensen fekk eina holla skúling í mongum, sum hevur

einum oljufelag í bólkinum í nakrar mánaðar. Tað skilst, at hetta var stak væleydnað. Richard Hardman bar eisini so í bandi í oljusamtakinum, at Johan Mortensen fekk eina holla skúling í mongum, sum hevur

mjólking og alt annað í tí sambandinum at gera. Aksel Skaale hevði postútberingina á Toftum. Tað bar við sær, at posturin skuldi berast út á Toftum, Saltnesi, Nesi og eisini í Æðuvík. Aksel arbeiddi sum

lesnaðin, sum hann átti at verið. Oliver tók filosofikum í 1852, las løgfrøði og tók fyrsta part, men so bar ikki til longur. Hann búði á Garði (1854-1856) og tók dúgliga lut í selskapslívinum har inni. Hann [...] traadt i de danske Krigeres Rækk­er”, skriver han í brævi 12. mars 1864 til foreldrini. Hann var við í bar­dag­anum á Dybbøl og bardist menniliga. “…Han viste sig straks som en af de bedste Soldater i Com­pagn­iet [...] aftur, og í tí skili noyddist hann at fara við ringinum. Hesin var honum nú til bjargingar. Tá ið bar­dagin var av, tustu týsk­ararnir út á vígvøllin og tóku frá teimum deyðu alt, ið hevði virði. Teir

á Reyni. Hans Jacob Debes skrivar, at tað er ein av stóru gátunum í føroysk­um politikki, at hetta bar til, tí Rasmus verður roknaður sum anda­ligi faðirin at føroysku sjálvstýrisrørsluni. Tað kann nevnast [...] voldsomt, so varme og et saa vidunderligt Vejr, at man helr glemte det slette Vejr, som havde været og bare nød Øjeblikket. Saadanne dage var aldeles paradiskiske. Lomvigaveiða Sigrid var við einum systkinabarni [...] hvis den skulle hales op paa Hulens Stenbund. Mændene tog Strømper og Sko af, sprang ud fra Baaden og bar os i Land. Mændene greb nu de aldeles forsvarsløse Fugle drejede Halsen om paa dem med stor Øvelse

eg at politikarnir fara at vísa størri áhuga fyri tilmælunum í útoyggjaálitinum enn aðalorðaskitið bar boð um, sigur Olga Biskopstø, sum hevur verið formaður fyri nevndini og samskipa arbeiðið, sum hevur

ganske ret i” og “jeg lever efter Grundtvigs ord at blive ved jorden, det tjener os bedst. Kald det bare middelmådighed!” Ole Vagn dugur eisini væl at taka til. Hansara slagorð til valini eru: “Mors-Thy