stóra á­virk­­an hetta fór at fáa á blað­ar­beiðið – ella miðl­a­ar­beiði sum heild. Í 1997 fóru vit í holt við InternetSosial­in, har vit á int­er­net­i­num kundu lesa dagsins Sosialin. Henda skipan er støðugt

virkin við vevirnar. Í arbeiðsrúminum heima hjá Titu standa vevirnir á rað, og í teimum flestu er hon í holt við okkurt. Í løtuni arbeiðir hon fram ímóti eini framsýning á Ráðhúsinum í Keypmannahavn, og seinni

rættuliga varislig vit teimum tiltøkunum, sum vit gera. Tað er sjálvandi meira risiko í at fara í holt við nýggjar vinnugreinar, sum vit hava gjørt í seinastuni. Men hinvegin meta vit, at tað er neyðugt

hesuferð. Hevur tú ambitiónir um at skriva eina skaldsøgu einaferð í framtíðini? ? Ja, og eg eri eisini í holt við onkra verkætlan, so tað er avgjørt ein dreymur. Men tað krevur meir planlegging. Og so havi eg

hetta um viðurskiftini millum humanismu og eksistentialismu, men Heidegger hætti eg mær ikki at fara í holt við her og nú, tí so verði eg ikki liðugur hesumegin jól. Men kanska kunnu vit venda aftur til hetta

hevur henda trupulleika í ein vissan mun 1. (hin skaddi) fær ikki afturhald, er hann fyrst farin í holt við at gera ella siga okkurt, sum einki skil er í ella sum lítil dugur er í (respons suppression problem)

í vinnulívinum líta á framtíðina. Tað hava tey nú altíð gjørt, annars var eingin nakrantíð farin í holt við nakað sum helst á hesum oyggjum. Gævi at politiska valdið leit eins nógv á framtíðina og tærið

øðrum, fyri - ja, kanska teirri størstu framsýningini, sum Landsbókasavnið nakrantíð hevur verið í holt við. Hetta var framsýningin "Heima á foldum" í sambandi við at 100 ár vóru liðin, síðan William Heinesen

maktviðurskiftini í tí lítla føroyska samfelagnum. Tað hevði klætt føroyskum samfelagsfrøðingum at farið í holt við ta uppgávuna, heldur enn at trútta við paranoidum møsni um danska kúging. Tað ber væl til at brúka

- Um neyðugt fara vit at venda okkum til ES-myndugleikarnar um trupulleikan, sum okkara verksmiðjuskip hava fingið við framleiðslu í ES-sjógvi. Tað kann ikki vera rætt, at slíkar órímiligar bindingar