skrivar” roynir hann tí at ímynda sær sítt egna kirkjulið, og síðani hugsa um, hvat hann hevði viljað sagt teimum, og hvat hann ynskti, at tey skuldu fáa heim aftur við sær. - Fólk hugsa og meina so ymiskt
vaksinu, og at aðrar álvarsamar sjúkur og hjáárin kunnum íkoma í fleiri mánaðir og ár eftir viðgerð. Sagt verður m.a. í niðurstøðuni, at at verða álvarsom hjáárin at vísa seg yvir eitt longri tíðarskeið,
varsemi fara um í nátúruni, einki gera, ið kann skaða ella skemma, gera nakrar ónaðir hjá øðrum.” Sagt verður eisini at, ”øll dálking av náttúruni við pappíri, fløskum, plastíløtum, brotum o.ø. er forboðin
bera kannuna av tí. Undirsjóðartunlar verða gjørdir, tí vinnulívinum annars ikki býður bøtur, verður sagt. Fast samband er fortreytin fyri víðari menning og so liviligum umstøðum sum gjørligt fyri norðan
ein reyður tráður í yrkinum hjá sambandskvinnuni. Í sínum politiska yrki hevur Lisbeth Petersen sagt nei til tveir topppostar – ein sum borgarstjóri í Havn og ein møguleika at gerast løgmaður, um
vegagerðirnar og vegadagføringarnar í sambandi við Skálafjarðartunnilin fóru at kosta. Tá bleiv sagt, at atknýttu verkætlaninar fóru at kosta umleið 600 milliónir krónur, og stórur partur var til
lang tíð. Tá vit hava spurt okkum fyri hjá fronsku myndugleikunum, so hava tey bara ryst á høvdið og sagt, at soleiðis er tað bara. Men tíðin hevur verið sera slítandi, ikki minst fyri børnini, sigur Jónfríð
natteliv var en velkendt sag og deres snakken og mumlen og hvisken og tisken blandet med vindens sagte susen kunne enhver høre. Jeg var dog ikke forberedt på så direkte et dagslyst, omend formørket, møde
in á Portalinum um víðkaðu verklagslógina fyri útbyggingina av Landssjúkrahúsinum, har tað verður sagt: “Ja, brúka 490 milliónir til Landsjúkrahúsið og ikki kunna seta eina sjúkrasystur afturat í dialysuna
Framtíðar pensjónsskattainntøkur koma at mangla Fleiri ferðir hava landsstýrismaðurin í fíggjarmálum sagt, at framskundaðu pensjónsskattainntøkurnar skulu fíggja allan skattalættan. Men víst hevur verið aftur
