25. september 2013 var, kundi enda soleiðis, er ikki til at skilja. Boðini vóru tung, at tú ikki longur vart millum okkum. Tað var, sum steðgaði heimurin upp fyri meg, men sjálvt um eg stóð í stað og var [...] var í sorg, sá eg at heimurin fór víðari í sama lag. Ikki kundi eg skilja, at tú ikki longur var millum okkum, eg vildi ikki trúgva tí, eg hevði jú akkurát sæð teg, tosað við teg, ja, verið í Suðri í [...] natúrliga, ikki við gráturødd. Lívið er framvegis dýrabart, tað er eins og tað altíð var; tað heldur fram øld eftir øld. Deyði og lív hoyra saman. Hví skuldi eg fari úr huga, um eg fór úr eygsjón? Eg bíði

hugdi niðan á heimið hjá Eiriki, tað var so óveruligt, at hann ikki var millum okkum longur. Tá komu mong góð minni fram fyri meg, um tær mongu hugnaligu løtur, vit høvdu saman, tær løtur takki eg tær fyri [...] tann sami Eirikur. Byrjaði at skemta beinanvegin og práta um gamlar dagar. Men álvarsemi kom eisini fram, tá ið hann greiddi frá, at hann skuldi niður á Ríkissjúkrahúsið. Alt gekk væl, hann kom fyri seg

har hann var. Hann var ein álítandi maður og vildi øllum tað besta. Var eg til gongu, ella koyrdi fram við heiminum hjá tykkum báðum, og Einar sat við vindeygað, so fall altíð ein heilsan okkara millum [...] Marin, børnunum og Karim, má Harrin styrkja teg og tíni í sorgini, nú Einar ikki er millum okkara longur. Tað fuglaberg, sum fyrr var bygt, tað er nú tómt og oyði, har ikki sæst eitt fuglakykt, ei heldur

i løgtingsmanni úr Fuglafirði, sum 75 ára gamalur hevði lagt árarnar inn. Lívstráðurin rakk ikki longur, eftir at hann nú í nøkur ár hevði verið plágaður av herviligari sjúku. Dan Reinert Petersen var [...] aktivur javnaðarmaður á heilt ungum árum. Hann lat við seg koma, har hann var og legði sínar meiningar fram við treysti. “Sum ein av ellivu systkjum í einum heimi, har ein fiskimannainntøka var álitið, hvat

takksamur fyri hvørja góða løtu sum lívið gav tær. Nú tá tú ikki er her longur renna oftani seinastu løturnar saman við tær, fram fyri meg. Tað dirvi tú sýndi lagnutungu seinastu dagar tínir, var merkisvert

Begga verið ein partur av okkara familju. Tað sýnist so veruleikafjart, at tú ikki ert millum okkum longur. Tá eg siti og hugsi um, hvussu eg best kann lýsa tín persón, er niðurstøðan heilt einføld, tú vart [...] øll okkurt gott at minnast aftur á. Og ikki minst tit tríggir Magni, René og Djóni. Tit tríggir komu fram um alt annað hjá Beggu. Sjálvt tá sjúkan hevði gjørt so mikið um seg, at tú visti hvønn veg tað bar

móð­ir­ætt, har flest allir mamm­u­beiggj­arnir eisini høvdu sína yrk­is­leið á sjónum. Verður farið long­ur aftur í tíðina, so vóru eis­ini aðrir undangongumenn inn­an føroyska fiski- og sjóvinnu í móð­ir­ætt [...] at hann longu sum 14 ára gamal fór sín fyrsta túr til skips, eins og søg­an nær­um varð skriv­að framm­an­ud­an, at Atli fylgdi í fóta­spor­u­num á faðirinum, tá hann nøk­ur ár seinni tók næsta stigi, [...] Nøkur ár eftir at fel­agið í 1984 tók sítt størsta tak nakr­antíð, og lat byggja tann størsta og mest fram­k­omna rækj­u­trol­ar­an tá á døg­um, fór Atli umborð – fyrst sum stýrimaður, og seinni sum skipari

gjørdi ikki mun á fólki, í hennara verð vóru øll líka, hon var bara, sum hon var, óhátíðarlig beint fram og ektað. Serligan tokka hevði Anja til eldri fólk, henni dámdi so væl at vitja og tosa við tey gomlu [...] tykkum í vitanini um, at Anja er farin til ein betri bústað, har eingin sorg, sjúka ella pína er longur. Gud hevur tikið eina av Sínum vøkru blómum heim til Sín. Hann sá hana, har hon sat í mongdini klovin

Henda dagin orkaði hann ikki longur at stríðast ímóti herviligu sjúkuni og segði hesum heimi farvæl. Bjarni Wiberg Joensen var føddur 18. des. 1926, og var hann elstur av seks systkjum. Foreldrini vóru [...] menniskja, so vil tað eyðvita verða so, at tað eru ávís viðurskiftu, sum tú serliga hevur hug at draga fram. Tú endar aloftast við nøkrum lýsingarorðum ella yvirskriftum, sum umrøða høvuðseyðkennini hjá viðkomandi [...] hann ein maður, sum las ótrúliga nógv. Eisini var Bjarni eitt sera humoristiskt menniskja. Hann dugdi fram um onnur at síggja tað ofta komiska, sum hóast alt hendir í okkara gráa gerandisdegi. Ja, enntá nú

Góða mamma, omma og vermóður. Tað er so svárt at fata, at tú ikki ert ímillum okkum longur. Tú vart gott nokk gomul, 85 ár, men í sinni ung. At tú ert farin frá okkum er so ringt at skilja. Hvønn dag rokna [...] tær til títt seinasta hvíldarstað. Tað fløgur eisini okkara hjørtu ? og hjálpir okkum at koma víðari fram í lívinum. Góði Jón, eisini ein serstøk tøkk til tín, sum gjørdi tað møguligt at hava bæði míni gomlu