Gamaní. Men her tykist at verða góðska undir øllum sukrinum. Her er ikki bert talan um vánaligan, søtan kost. Tað tykist, sum er styril í. Kundi hugsa mær, at hetta er nakað, sum klistrar á hittlistum kring
sum innihalda mjøl av ymiskum slag. - Mamma mátti so í gongd við at læra seg at geva mær glutenfrían kost. Úrvalið av glutenfríum vørum var avmarkað, so mamma bakaði sera nógv til mín, sigur Elly Lind Jóanesarson
higartil hevur tað ikki verið gjørligt at fáa tøl fyri hesum. Og at enda kann nevnast trupuleikin við kost, motión, arbeiðsmarknaðurin og sosialu viðurskiftini. Vanligasta deyðsársøkin hjá kvinnum er tann
krevur eitt gjald fyri kost til skeiðsluttakararnar. Hon greiðir frá, at fløkjan kom í fyri nøkrum árum síðani, tá Landsmiðstøðin fór undir at taka eitt lítið gjald fyri kost til lærarar, sum vóru á skeiði [...] Fyrr, tá vit sjálvi skipaðu skeiðini, høvdu lærarar matpakka við. Nú Landsmiðstøðin bjóðar lærarum kost, meðan teir eru á skeiði, er støðan ein onnur, tí hesum hava vit í Mentamálaráðnum ikki lagt upp fyri [...] Men tað skerst ikki burtur, at vit heldur vilja nýta peningin til skeið til fleiri lærarar, enn til kost og uppihald til lærarar, sum fara á skeið. Soleiðis fáa vit meira menning fyri pengarnar og fleiri
børn og ung, og kundi ein vælvirkandi matskipan á skúlaøkinum verið við til at sett fokus á sunnari kost hjá børnum og ungum í kommununi. Á eldraøkinum hevur kommunan eina matskipan, har matur verður gjørdur
kann taka liðugt útbúnar lærarar inn til eftirútbúgving. Tað er gott. Men at seta prís á, hvat tað kostar at fáa ein betri skúla, tað dugi eg ikki, sigur Hanus Joensen. – Men meirjáttanir við ongum
talið sum í fyrru bókini, siga Jóhanna á Tjaldrafløtti og Elisdabeth Akursmørk. Tær fáast báðar við kost, og tær brenna báðar fyri, at nýmótans matrákið og harvið soltnar uppskriftir skulu vera atkomuligar [...] í øðrum samfeløgum, har vælferðin og vælstandurin er stórur. Tað verður tosað nógv um heilsugóðan kost, og tað verður gjørdur nógvur heilsugóður kostur, og samstundis økist útboðið og nýtslan av tí [...] er heilsufremjandi. Føroyingar røra seg ikki so nógv nú, sum teir gjørdu áður. Ikki heilsugóður kostur, lítil rørsla og annað, sum ikki er heilsufremjandi sæst eitt nú aftur í, at vektin hjá summum
kanska ikki morgunmat, onkur tekur bert 1 gest eina nátt, ein 10 gestir ein mánað (men rímiliga uttan kost) o.s.fr. Summir vertir vilja hava skrivlig boð frammanundan; onkur sigur: »Kom við egnari hættu; eg
alle vegne mig tvinger. Jeg ville gerne fra højen sky udsendt de gladere sange; men blive må jeg for kost og ly en stakkels gældbunden fange. Tit ligevel til en smule trøst jeg ud af fængselet titter og sender
møguleikan at umboða Føroyar, skal eg hava eitt heiðurligt úrslit í EM og HM. Tí ætli eg mær at eta rættan kost og fari eisini at venja meira. Sóleyð leggur afturat, at hon vónar, at slík kapping verður aftur í
