gravartaluna og hugleiddi um Tóra’sa lív sum skilamann, skipara og fiskiklógv, fóru tankar mínir longur aftur. Aftur til ungdómsárini. Tórur sleit sínar barnaskógvar úti á Heyggi á Selatrað. Sum drongur [...] Norðsjónum og Eystrasalti, fekk eg stóra virðing fyri honum sum menniskja. Tórur vísti dygdir, sum skaraðu fram úr tí vanliga á skipsdekki. Hann gloymdi ongantíð, hvat hann hevði lært heimanífrá. Tí tosaði hann

Nokk var Arnbjørn ikki ungur longur, og nokk var heilsan farin at bila, men brádligi deyði kemur altið sum eitt sjokk. Ringt er fyri okkum vinum, men hvaðna verri fyri børnini, sum tó heldigvís eru við [...] at gerast alt meira trupult at fíggja pensjónirnar yvir skattin, og tí mátti onnur loysn finnast. Fram í ljósið komu loysnir, sum bygdu á ymisk prinsippir, t.d. at pensjónirnar skuldi arbeiðsmarknaðurin

okkum longur. Mamma er øgiliga nógv saknað, men hon verður ongantíð gloymd. Vit vita at vit einaferð møtast aftur heima hjá Jesusi. Og tá er babba eisini har. Hvíl í friði, góða mamma. Gakk tú fram við góðum

vistu, at árini vóru har, er tað í dag torført at ímynda sær, at vit ikki hava hann millum okkum longur. Óli Kristian var róligur og friðarligur av lyndi, og hetta sást eisini aftur, tá ið hann fór í holt [...] var ein av teimum stóru upplivingunum á túrinum. Óli Kristian hevði stóran áhuga fyri øllum, sum fór fram á mentanarøkinum. Dámdi væl at møta upp, tá ið tiltøk vórðu fyriskipað. Tann føroyski dansurin hugtók [...] árskiftið nærkast líta aftur á tíðina. Tað sýnist so óveruligt at Óli Kristian ikki er millum okkum longur, tí hann var so væl fyri og lættur upp á sporini. Hetta hava verið tóm jól uttan teg, men minnini

fýra, og tí gleddu vit okkum hvørja ferð til at hittast. Nú Andrias ikki longur er okkara millum, hava vit tó avgjørt at halda fram við hesi siðvenju, tað hevði Andrias óivað gleðst um. Tað kennist tó ógvuliga [...] Grannskoðaravirkinum, eitt starv hann hevði, inntil hann andaðist. Hóast tað, at vit ikki arbeiddu saman longur, helt vinskapur okkara, og vit avgjørdu at halda sambandið við hvønn annan. Tað vísti seg nevniliga

tað er eingin sjálvfylga at vit sita her báðar”. Tú vart takksom fyri lívið. Fyri stuttum kom eg framm á eitt sjónbandabrot á telduni, ið eg ikki havi sæð fyrr. Tað er frá okkara summartúri í Fugloyð í [...] vart sjúk. Tín tíð var komin, tað vistu hvørki vit ella tú. Tað er ein stórur saknur, at tú ikki longur ert millum okkara. Eg hugsi um teg hvønn dag. Vit vildu sera fegin, at vit høvdu teg í nógv ár afturat

var aftur úr skúlanum, inn at fáa mær døgurða og tað hoyrdi við, eisini nú eg ikki búgvi í Hósvík longur, at eg kom næstan ongantíð til Hósvíkar uttan at hava verið inni hjá ommu og abba. Omma royndi altíð [...] altíð áhuga í tí vit gjørdu og dugdi væl at lurta eftir, um nakað var á vási. Ein dagin eg koyrdi fram við húsunum niðri á trøðni, legði eg til merkis, uttan at gera tað við vilja, at eg altíð hyggi í

drekkamunnin, sum tú altíð vart klár at servera. Tað er ein løgin kensla, at tú ikki ert ímillum okkum longur. Hvørja ferð vit komu til Havnar og parkeraðu í túninum hjá mammu og babba, var tað fyrsta genturnar [...] tær komu inn, bleiv sett keks, bomm og saft a borðið til børnini, og so í skápið at finna leikutoy fram aftaná, tað er eisini eitt stórt tómrúm hjá teimum, og ringt at skilja at tær ikki skulu síggja teg

at tú ikki vart ímillum okkum longur. Vit vóru bara komin nakrar tímar inn í tað nýggja árið, tá tú fekst blóðpropp í hjarta og minni enn tvey døgn seinni vart tú ikki longur ímillum okkum. Nú eru gingnir [...] trúgva, at Jesus doyði og reis upp aftur, so skal Gud eisini við Jesusi leiða tey, sum sovnað eru, fram saman við Honum.” Lat hetta vera tykkum ein ugga, tóat at saknurin er svárur, at vit øll skulu síggjast

brádliga tann 30. august í fjør andaðist einans 39 ára gamal. Tað, at Signar ikki er ímillum okkum longur, kennist heilt óveruligt og sum ein stór sorg. Eg minnist ikki, nær eg fyrstu ferð kom at kenna Signar [...] fortelja um merkisverdar upplivingar. Louis greiddi livandi frá um ta ferðina hann var á haruveiðu og kom fram á eina snjóuglu, sum knappliga fleyg upp úr einum gili beint fyri nøsini á honum. Tey, sum hava áhuga [...] tit egna?" Hann mundi halda, vit sóu nakað vesaligir út til at klára hetta jobbið. Tá trein Oddmar fram og segði við myndugleika: "Bíða nú, eina ferð má vera fyrstu ferð!". Oddmar riggaði so til, og Signar