hoyrir ljóðið frá trombonini í stórfingnum ljóði, sum fylti alt rúmið, boða frá upproysnini. Ein ungur maður í hvítum klæðum situr høgrumegin í gravarhellinum, tá ið kvinnurnar koma inn í grøvina. Kvinnurnar

eru sett sum tíðaravmarkaði størv at fylgja valskeiðnum. Í staðin, so situr ein heldur samanbitin maður í miðum árum og leggur fram sína skrá. Hann veit hvar alt stendur, veit hvat "man plagar at gera,"

vit, sum eg ofta hava sagt fyrr, læra av teim gomlu, sum fortaldu okkum um tíðina, tá ein maður var ein maður og eitt orð var eitt orð. Tað kann ongantíð blíva rætt at siga, at tað at bróta skrivligar

so avgjørt at tað er "javn-virðis-støðan" vit skula stremba eftir. Hetta, at líka mikið um tú ert maður ella kvinna, hvat tú gert, hvørja útbúgving tú hevur, likamligan førleika, ófødd/fødd ella hvat vit

domptørurin fara til verka í 2005. Hóast vit í Føroyum siga, at eitt orð er eitt orð, og ein maður er ein maður, og vit við føroyskari sjálvgleði syngja, at vit vilja ikki bróta orð, so er lítið at ivast

fyrrverandi løgtingsformanninum, allarhelst tí hann hevur ikki koyrikort. ?Finnbogi er ikki gamal maður, og vónandi er heilsan góð, tí heim til minnisveik og gomul eru ikki sett frammaliga í hansara huga

langabbi Levi, ið setti seg niður her fyrrapartin av 1860unum. Hann var bóndasonur úr Gerðum og fyrsti maður, sum búsettist á Vágsheygnum. Armgaard og Dávur giftust inn á Vágsheygnum, og seinni umbygdi Dávur

fór hann at arbeiða á Matrikulstovuni, har hann var, til hann gavst fyri aldur. Jukim er søgufróur maður, og hann hevur eisini stóran áhuga fyri slekt. Hann hevur gjørt eitt stórt arbeiði innan fyri samkomuna

nakað síðani Petur Simonsen í starv sum venjara hjá felagnum. Nú er so eisini greitt, hvør næsti maður hansara verður. Tað verður Sonni Jensen, sum eisini er fuglfirðingur, sum verður hjálparvenjari. Sonni

londini, fjart frá okkara egna hugunarhátti. - Hygg bara at Bush. Har situr heimsins valdmiklasti maður og heldur seg kunnu gera av, hvør er yvirgangsmaður, samstundis sum hann og hansara stjórn fremja [...] eitt annað menniskja, so tað líður ein spakuligan og pínufullan deyða í? Hvønn rætt hevur ein slíkur maður til at gera av, at arabarar, samkynd ella tey, sum velja fosturtøku, ikki eru menniskju, sum onnur