á stovn útróðrarstøðir, "haaf stations". Her høvdu teir skúrar við koyggjum. Teir kundu gera sær mat og hvíla, táið møguleiki var fyri tí. Tann týdningarmesta útróðrarstøðin var á Feideland norðast á
og teimum frá seinast í fimtiárunum og fyrst í sekstiárunum: - Ein høna í túni stóð og pikkaði sær mat, og hon misti tvær fjarðar, meðan hanin hugdi at. Aftur framborin við einari sannførandi úttalu. Møttust
tosa um menniskju og samfeløg, ikki um legokubbar. Sera mong eru skeptiskt fyri gen-manipuleraðum matvørum. Og tað av røttum, tí vit grípa inn í náttúruna uttan at kenna langtíðar avleiðingarnar. Vit
Ein av orsøkunum, til at eg renni so nógv, er tann, at eg tími ikki at lata vera við at eta góðan mat. Og tá eg ikki vil fitna, so eri eg noyddur at renna, sigur Johan Pauli skemtingarsamur og heldur áfram:
tey ikki longur tvey, men eitt hold. Tað, sum Guð tí hevur samankomið, má maður ikki sundur skilja” Matt.19. Tí er tað eitt sera, sera, sera álvarsamt krav (og lívsháttur) sum LGBT stríðist fyri, tí kravið
Er tað ikki skilagott, at serfrøðingar fortelja okkum um ferðslutrygd, barnauppaling og heilsugóðan mat, soleiðis at vit hava eitt betri vitanargrundarlag til at taka skilagóðar avgerðir? Seinnu árini hava
et lite smil på lur. Og så var det “drekkamunnurin”, du verden for noen minner vi har der. Omma sin mat var prima, noen ganger rundt et lite leirbål. Da var det fart i den gamle kroppen, og hverken regn
neyðugt at fara avstað tíðliga, tí neytini skuldu jú mjólkast. Flóttafólkini máttu sjálvsagt hava mat við sær, sum tey so gjørdu til sum frægast. Men vertirnir vóru sera fyrikomandi móti teirra gestum
Tað fyrsta eg segði við hann, tá hann bjóðaði sær sjálvum til døgurða, var ”skal eg veruliga gera mat til tín?”. Hinvegin so hugsaði eg eisini, at vit vóru væl og høvdu altíð okkurt at práta um, so eg
tað, so kunnu vit bara gera tað sama. Heldur enn at vit ganga hvør í okkara lagið og rudda ella gera mat ella okkurt annað óinteressant, so eiga vit nú at gera sum teir. Vit kunnu savnast, koma inn til hvørja
