áskoðararnar longur. Guðrið kom so, og tú bleiv gubbin hjá henni. Tit bæði vóru so góð við hvønn annan. Tú gav henni nógv, og hon spyr oftani eftir tær. Og hon veit eisini, at tit síggjast aftur. Nógva tíð brúkti [...] hevði meg altíð við út at spæla, har vit spældu nógv ymiskt, tá vit vóru smá. Sjálvt um tað vóru fimm ár ímillum okkum, so vóru vit tætt knýtt at hvørjum øðrum. Síðani vart tú venjari hjá mær í fótbólti í [...] at fiska, og tú vart so stoltur, tá tú hevði fingið nakrar, og gav okkum altíð burturav. Hvønn døgurðatíma vart tú uppi hjá ommu og át døgurða, har vit eisini vóru. Og ofta fingu vit okkum eitt deiligt

livilíkindini so góð sum gjørligt fyri tey, sum vit vóru um og teirra nærmastu. Við tær fór so nógv Finnur og vit eru sannførd um, at alt okkara arbeiðsøkið, sum eitur børn og ung, og sum tú brendi so nógv fyri [...] hevði komið so illa fyri sum tað nú er komið, um tú enn var á lívið. Tú var nevnliga garanturin fyri, at hesi børn og foreldur teirra altíð skuldu hava bestu umstøður og tænastu, tá ið galt um stovnspláss [...] varðar. So ómetaliga nógv liggur eftir teg, sum er vert hjá okkum øllum at kempa fyri víðari. Góðu Jórun, Olga, Mikkjal, Samson, Olivur og lítli Finnur hann var so stoltur av tykkum. Hann tosaði nógv um tykkum

altíð klár at hava Judith, hon betýddi so nógv fyri tykkum, og tit fyri hana. Tú var altíð klár at hjálpa, so aftan á allar mándaðirnar, eg var á hospitalinum, høvdu tit gjørt mær eina íbúð í kjallarinum hjá [...] koyristóli. Hetta var ein tung tíð, sum tit fóru ígjøgnum bæði, tú var alla tíð hjá honum, hann kom heim. Tit fingu eina hospitalsong inn í stovuna, har hann so mátti liggja. Plássið var ikki egnað til [...] hava hann har. Tú kláraði tað so væl mamma. Tit valdu at fara til Danmarkar, Judith kom eisini við tykkum til Danmarkar við einari dóttur, tað vóru tit glad fyri minnist eg. Tit keyptu eini deiliga stór e

vóru børn longur. Tá vit so sjálv fingu børn, føldu tey seg líka vælkomnan Oman Stóragarð. Gumma, tú kundi eisini siga tína meining, og øll vistu, hvar tey høvdu teg, ? eingin ivi um tað! Eitt annað, sum eyðkendi [...] eyðkendi teg, var títt heita hjartalag og trúfesti. Røsk var tú eisini. Tú gavst ikki so, sjálvt um tú var nógv plágað av vánaligum beinum tey síðstu nógvu árini. Hanagleivið frá mammu og niðan til Julionnu [...] enn meira óveruligt, tá eg seinni sat á kamari mínum og skuldi seta orð á, hvør gumma var. Tað var so torført við fáum orðum. Gumma var barnavinur. Hon var, minnist meg rætt, gumma Súsonnu systi, Magnus

høgt uppí ættarbandið, og at næsta ættarliðið eisini fekk kunnleika um ætt sína. Hon var ein livandi alfrøði tá um slekt ráddi, og var so trúgv ímóti skyldfólkum sínum og ófør at vitja tey. Annar táttur í [...] hann, og tað man mangur hava sannað, ið leitaði sær ráð frá honum. Hóast babba ikki tosaði so nógv um trúgv sína, so vaks hann upp í einum gudsóttandi heimi, har familjan enn sum áður hevur sína dagligu gongd [...] nógv og fylgdi væl við í øllum samfelagsviðurskiftum, sum hann hevði sína greiðu meining um. Hann rópti ikki upp um tað, men segði tað á sín stillføra hátt, tá høvið beyðst. Hann var ein góður og trúgvur

tað var ikki so lítið, og eg veit, at langabbin var øgiliga erpin av íslendsku ommu sínari. Eg rokni við, at nú tá ið langabbin eisini liggur úti í kirkjugarðinum, so er langomman ikki so einsamøll. Tey [...] heldur ikki so lítið. Hini bæði, omma pápa mín og abbi mammu mína, eru deyð síðan á jólum. Eg haldi, at tað er eitt sindur løgið, at eg skuldi missa bæði eina langommu og ein langabba upp á so stutta tíð [...] hvat tað var at vera faðirleys. Tey fingu nýggj heim, og tað var gott, men ikki altíð bara stuttligt. Eg rokni við, at langomman og langabbin hava nógv at tosa um. Onnur omma mín er íslendsk, og onnur

sjómaður, og Hans fekk sær handil. - So gingu nøkur ár til farið varð undir sildaframleiðslu síðst í sekstiárunum og seinni laksaframleiðslu. Sigast kann um tykkum, at tit vóru sera arbeiðssamir og dugnaligir [...] tykkum og fáa eitt prát ella at støkka inn á gólvið – tað var altíð sera hugaligt. Tit vóru so gávumildir. Takk fyri tað, tit lívgaðu og gleddu okkum við! Gestablídnið og hjartalagið treyt ikki nakrantíð. [...] í skúla. – Kanska var hetta fyrsti íblásturin hjá tykkum til, at tit sum vaksnir fóru undir at byggja sildavirki í 1967. Men vit fingu eisini tíð at spæla, og spæliplássið var stórt niðri á Bakka. Við

giftist við, eg minnis so væl, tá ið tú hevði møtt Andreas, hvussu glað tú vart, tað sást so væl á tær, at nú hevði tú funnið lukkuna, tú segði so ofta, tá vit vórðu saman, eg eri so góð við Andreas. Andreas [...] Svínoyarhavið at skjóta nakrar fuglar, uttan at Vilgerð vist av tí, um hon so orkaði at eta nakað av tí, veit eg ikki. Tú og Andreas fingu bert ov stutta tíð saman, men vit mugu boyggja okkum, tá ið Gud vil [...] Havnar, fingu mangt gott prát yvir ein drekkamunn, og ikki minst at síggja, hvussu gott tit høvdu tað saman við børnunum og abbabørnunum, tað var virkuliga fyrimyndarligt at síggja, hvussu væl tit øll komu

sótu mamman og seks børn, tað yngsta hálvt ár. Mamman bleiv sjúk, og frá hjartagóðum fólki fingu tit hjálp so tit kláraðu tykkum. Henda tíðin hevur eisini sett síni spor í lívi tínum. Tú hevur heldur ikki [...] Sjálvt um tað longu er gingið eitt sindur av tíð, síðan tú fórt, so er tað ikki heilt gingið upp fyri okkum øllum enn. Tað følist so óveruligt at tú ikki er til staðar. Nú vit koma til Eiðis, følist tað [...] minnisvarði í huga okkara. Tú er tann fulkomna fyrimyndin. Tey vælkend oðrini ið siga, tað ræður um at doyggja ung men so seint sum møguligt, passar sera væl til tín og tít lindi. Tú hevur útlivað allar lívsins

hava sum lærarar. Her fingu vit um endan av tí eldra slagnum av lærarum, og tað var týðuligt, at hesi skilafólk tóku lærarakallið bókstaviliga og álvarsliga. Vit fataðu tað ikki so væl tá, men komin longur [...] og Jóhan var júst farin út at sigla. Vit tosaðu um gamlar dagar, og tað manglaði bara, at tú sat har og brosaði, sum tú plagdi. Mítt minni um teg er um ein glaðan mann, sum eg hevði nógvar góðar løtur [...] Góði Torkil Tað eru nú nakrar vikur síðani, vit fingu boðini um, at tú var farin. At kroppurin ikki orkaði meira, og tú tí mátti lúta. Fyri okkum, sum gingu í fólkaskúla saman við tær, og fyri øll onnur