at siga, hvussu vorðið var. Mamma fór út við henni oman til Geilar, og har komu allar hinar konur­nar eisini. Eg minnist, at ein hvirla kom og hon breyt vindeygað inni í stovuni. Hvirlurnar av landnyrðingi

gummiringunum við mon­tasju­­bryggjuna á Vestaru vág, for­­fatn­ingurin versnaði, og um­væl­ingar­nar vóru skjótt vaksandi og kostnaðarmeiri enn vit kanska væntaðu. Skipið var komið inn í ta fasuna, har

brúktar sum frið­ar­gáv­ur. Hetta var longu ein vanligur siður millum tað germanska fólkið og víking­ar­nar. (Eleamor Searle, Predatory Kinship and the Creation of Norman Pow­er, 1988). Fyrstu átta øldirnar

uppá meira enn 1000, og haldarar javnt býttir millum Føroyar og út­landið. Umframt blaðið og al­men­nar fundir legði felag­ið dent á at skaffa sær vit­an um social­ismuna, teo­ret­­iskt og prakt­iskt, og

kann vera tað sama, sum tað var í lagt afturi í farnu øld, og so skal kapp­ing­in við privatu miðl­ar­nar gjalda restina. Soleiðis hava politikararnir valt, at al­menna Kring­varp Før­oya skal kapp­ast við

góð­tikið ein sáttmála, har arbeiðstíðir verða broytt­ar í samsvar við tær nýggju altjóða hvíli­regl­ur­nar, sum eru settar í gildi. Tá tvey ár eru farin av sáttmálaskeiðnum, eru hesi viðurskifti komin upp á [...] - Sjálvandi vildu vit rokkið longri í hesum sam­ráð­ingum, men vit mugu ásanna, at sam­ráð­ing­ar­nar høvdu rent seg rætt­iliga fastar, og tá so stórt politiskt trýst varð lagt á manningarfeløgini, var

og helst eisini Andreas fóru suður at hyggja at henni. Julius, sonur Poul, hevur seinastu dagbøk­ur­nar hjá Marionnu undir norskum flaggi. Her sæst at Marianna hevur verið í farmaflutningi fram til henda [...] skimast út í havið, um skonnartin ikki fór at koma afturíafur. Hann hevði mist fostursonin og brøður­nar nøkur ár frammanundan. Seinni, í 1924, misti hann sonin Johan Hendrik við toftaslupp­­ini Onnu. Greitt [...] Símun Hansen greiðir frá hesi hending í Havið og vit II. Blankskálamenn vóru farnir út um Skall­ar­nar. Sum dagurin leið ruskaði hann lágt, og bátarnir fóru til lands aftur. Søgan sigur, at blank­skálamenninir

livrina. Tó halda vit á onkran hátt tað síggja rættari út at sita við einum vínglasi millum fingrar­nar og elektroniskari siga­­rett mill­­um varr­­arnar, heldur enn við einum veðri í hondini og balli í

fyri­brig­di? Søg­an sigur øðr­vísi frá. Í hes­ari greina­røð­i­ni verð­ur hugt nærri í søgu­bøk­ur­nar eftir hjúna­bandi­num gjøg­num tíðirnar. Vit kenna bara eitt sam­felag í allari mann­søgu­ni, sum ikki [...] fingu summar familj­ur, meira enn aðrar, og um hetta mundið byrjaðu tær ríku og valdmiklu familj­ur­nar at missa áhugan fyri at deila sítt tilfeingi, arbeiðs­byrðuna og annars at sam­star­va við aðrar familjur [...] tann polit­iski fyrimunurin við hjúna­bandi­num altavgerandi fyri yvir­stættina og valds­havar­ar­nar. Gjøgnum øldirnar hava flestu yvirstættir brúkt megin­partin av lívinum til at berjast, giftast, drepa

kundi ikki sam­starva við Javn­að­ar­flokk­in, eft­ir at fleiri varg­ar vóru mill­um løg­tings­lim­ir­nar. Millum manna var tað eisini greitt, at Javn­að­ar­flokk­ur­in onga­n kjans hevði við hesi hesi ti