Góða lítlasystir! nú tú ert farin handan sýnina, leita tankar mínir í takksemi aftur til tín. Ikki er mongum unt, at hava átt eina so góða systir sum teg og at eiga so rík minnir, at gleðast um. Barna

Vit hava mist eina fyrimynd. Sum nærmasti beiggi, hava vit fylgst ein stóran part av lívinum. Og eftir siti eg við minnum um lítlabeiggja, sum eina stóra fyrimynd. Løgið at hugsa sær, tí eg havi altíð

ov tíðliga komst tú í henda heim og ov tíðliga fórst tú hagar frá mammusa elskaði skattur 17 dagar vit fingu her og ov skjótt teir fóru. Harrin styrki og ugga gev mammu systrum og pápa at vit teg aftu

Nú er eitt ár liðið, síðani tú so brádliga andaðist á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn. Vit vóru í holt við at flyta úr Vestmanna til Havnar í desember mánað í fjør. Eg helt tað vera so keðiligt, at

Sunnudagin 24. januar komu boðini um at Hensar hevði lagt árarnar inn. Umframt at hava verið føroyska skúlaverkinum ein góður maður, so gjørdist hann eisini góður fyri KFUM skótaarbeiði í Føroyum. Han

13. januar í ár hevði Frank kunnað hildið sín 60 ára føðingardag, men soleiðis skuldi ikki verða. Hervilig sjúka, ið skjótt fekk yvirtakið, rakti hann, og lívið fjaraði spakuliga burtur. Frank andaðis

“Hevur tú fingið nakað at eta ... døgurða ... náttura”. Hetta vóru at kalla síðstu orðini frá mammu – orð, sum vit so ofta høvðu hoyrt áður. Hon hevði eitt ómetaliga stórt umhugsni og stóra umsorgan f

Ein syrgir tí, ein hevur elskað. Nú jólini eru farin afturum og eitt nýtt ár er byrjað, er trupult at síggja ljósið hinumegin tunnilin. Tunnilin, sum vit skula í gjøgnum, tá vit hava mist, sorgin. Mam

Det synges og tales så ofte om mor Javel hun fortjener hvert eneste ord Om far man så ofte ei sjunget jo har Så derfor en vise jeg sjunger om far. Tað er við stórari sorg at eg havi tikið pennin í hon

Ongin veit á morgni at siga, hvar ein á kvøldi gistir. Hesi orð eru so sonn, sum tey eru søgd. Tað vardi hvørki Eyðun ella meg, tá ið Óli Kristian ein sera vakran fríggjamorgun í juli ringdi niðan og