í Egedesminde, har hann er grivin. Hann gjørdist bert 43 ár. Tá er Frida flutt til Danmarkar. Minningarorð um hann vóru í Det grønlanske Selskabs Årsskrift í 1913, har tað millum annað varð sagt: Under
Nú er eitt ár liðið, síðani tú so brádliga andaðist á Ríkissjúkrahúsinum í Keypmannahavn. Vit vóru í holt við at flyta úr Vestmanna til Havnar í desember mánað í fjør. Eg helt tað vera so keðiligt, at
13. januar í ár hevði Frank kunnað hildið sín 60 ára føðingardag, men soleiðis skuldi ikki verða. Hervilig sjúka, ið skjótt fekk yvirtakið, rakti hann, og lívið fjaraði spakuliga burtur. Frank andaðis
“Hevur tú fingið nakað at eta ... døgurða ... náttura”. Hetta vóru at kalla síðstu orðini frá mammu – orð, sum vit so ofta høvðu hoyrt áður. Hon hevði eitt ómetaliga stórt umhugsni og stóra umsorgan f
Ein syrgir tí, ein hevur elskað. Nú jólini eru farin afturum og eitt nýtt ár er byrjað, er trupult at síggja ljósið hinumegin tunnilin. Tunnilin, sum vit skula í gjøgnum, tá vit hava mist, sorgin. Mam
í 1936.. Gjørdi sítt til at menna føroyska samfelagið Tá ið Jens doyði hevði Dimmalætting hesi minningarorð um hann: Efter et kort sygeleje døde i Lørdags Konsul Jens Evensen paa Dronning Alexandrines [...] Karen Evensen var tónleikaáhugað Tá ið Karen, kona Jens Evensen doyði, hevði Jógvan Waagstein hesi minningarorð um hana í Dimmalætting: 18. December døde pludselig Fru Karen Evensen, kun 58 Aar gammel. Fru
Meðan kavin lá hvítur um alt landið og jólatónleikur ljómaði víða um, bleiv Anja eftir stutta sjúkralegu tikin burtur einans 33 ára gomul, og Tollaksmessudag varð hon av stórari mannfjøld fylgd seinas
Anna var fødd 15. juli 1856. Hon doyði í oktober 1940, 84 ára gomul. M.A. Jacobsen skrivaði hesi minningarorð: Tað frættist nú ein dagin í danska útvarpinum, at frú Anna Horsbøl var deyð. Hon var borin í
Minningarorð um Jógvan Isaksen (Jógvan í Brekkuni) Klaksvík. 20. 11. 1931- 11. 05. 2007. Jógvan var sonur Jógvan Isaksen, ættaður úr Lorvík, og Annu f. Wolles av Trøllanesi. Hann kom tíðliga at taka við
Henda dagin Hjørleif Waag Høgnesen fór til gravar, eg var júst setstur í kirkjuni, tá Klaksvíkar Hornorkester, eitt korter áðrenn fyrsta felagssangin, byrjaði at spæla nakrar yndisligar bretskar hymnu
