tosað mist høvdið – og so byrjar missiónin hjá Hannisi at finna fram til sannleikan í málinum. Og lesarin skal brynja seg til ta heilt stóru samansvørjingina, tí hóast søgugongdin mest fer fram í dagsins

tann realistiska, um hvussu familja og vinmaður hennara sita uppi yvir henni á sjúkrahúsinum, og lesarin fær innlit í, hvat familjan hevur at stríðast við, hin søgan gongur fyri seg innan í Signý; í óviti

Tórodds ikki altíð so lættur at skilja, tí at tey óskrivaðu orðini eru tengd at lívsførninginum, sum lesarin hevur við sær. Hóast Tóroddur er torskildur í støðum, so er hann eitt so mikið stórt og týdningarmikið

at stýra ábyrgdarfult og standa á egnum beinum. Hann sigur alt hatta í einum setningi, fyri at lesarin ikki skal varnast, hvussu lítið høpi er í tí, sum sagt verður. Jú rætt er tað, at meira enn 360 mió

politikki. Teir hava óavmarkaða atgongd til landskassan, og teir gagnnýta hetta vápn til fulnar. Lesarin spyr kanska, hvør leikluturin hjá Sambandsflokkinum er í øllum hesum ideologiska og politiska hu

setur nógvar pengar av til telduútbúnað, ja, heilt nógvar pengar sammett við aðrar kommunur, og lesarin skilir eisini, at Sunda kommuna hevur eina langtíðarætlan í samband við telduútbúnað. Frálíkt!! At

má vera í áhugamálinum hjá almenninginum, at Landssjúkrahúsið eisini fær síni sjónarmið fram, so lesarin ikki situr eftir við varðhuganum av, at føroyska sjúkrahúsverkið ikki virkar. Tí tað ger tað - hvønn

lýggjari veður á leiðini longu í morgin Rættiliga tíðliga at síggja børn gera kavagentur og kavamenn. Lesarin hevur ivaleyst longu gáað eftir, at myndin er ikki úr Føroyum, men úr Noregi. Fyrrapartin í dag legðist

bindið í hennara vælumtókta Belfast tríverki, ið júst er umsett til danskt. Saman við henni sleppur lesarin at vera við, meðan eitt sera undirhaldandi gallarí av sorgblíðum lagnum ferðast inn og út úr lívinum [...] at vera sett saman av minst líka løgnum og kiksaðum sniglum, sum vanliga halda til í pubbini. Sum lesarin ivaleyst hevur gitt, er bókin sera undirhaldandi. Serliga løturnar við bjarginarroyndini minna ikki

Athene, 2007 Eitt fitt petti inni í bókini "Champagnepigen" eftir Leonora Christina Skov hevur lesarin framvegis eina trygga kenslu av at flóta ekkalayst runt í eini ópliktandi chick-lit skaldsøgu. At [...] einum elegantum, sálarligum ræðuleiki ger, at "Champagnepigen" er trupul at rista av sær aftur. Lesarin kennir seg snøgt sagt forførdan. Tað er langt síðani, eg havi lisið eina so sannførandi og neyva