málið var ógvuliga knartlut. Tað skuldu vera norskt, men eg vil heldur kalla tað gøtudanskt, sum vit plaga at siga, tá tað hvørki er eitt ella annað. Men væl var móttikið, óføra væl og orðini vóru frálík sum

stórar og djúpar spurningar, at bara tey allarklókastu kunnu fylgja við. Æt skipið, sum føroyingar plaga at kvøða um ,“Ormurin langi” ella “Ormurin stutti” ella kanska okkurt heilt triðja? Svar: Ormurin