sitið. Orsøkin er at bilarnir eru gjørdir soleiðis at teir geva eftir aftan og framman, meðan kabinan ofta er púra heil. Tað vil siga, at um tey ferðandi í bilinum høvdu brúkt síni trygdarbeltir, hevði støðan

nógv fólk koma saman er sera skjótt, at eitthvørt óvæntað skuldi komið fyri. Úti í heimi síggja vit ofta, at vanlukkur henda til stór tiltøk so sum á Roskilde-festivalinum og til fótbóltsdystir, og tískil

nógv fólk koma saman er sera skjótt, at eitthvørt óvæntað skuldi komið fyri. Úti í heimi síggja vit ofta, at vanlukkur henda til stór tiltøk so sum á Roskilde-festivalinum og til fótbóltsdystir, og tískil

veitarin er, fyri eitt trygdarskeið. Hetta ger sjálvsagt, at tey flestu setast aftur, tó at skipini ofta mangla fólk hesa ársins tíð. Trygdin umborð á okkara fiskiskipum eigur altíð at setast fremst, og

er heldur ikki so ynskisvert, tí skipini eru gomul, eins og vinningurin ikki er so stórur, sum vit ofta hoyra um. Tað er kortini ein bólkur, sum kundi hugsað sær at farið á trygdarskeið. Tað eru tey ar

er heldur ikki so ynskisvert, tí skipini eru gomul, eins og vinningurin ikki er so stórur, sum vit ofta hoyra um. Tað er kortini ein bólkur, sum kundi hugsað sær at farið á trygdarskeið. Tað eru tey ar

var hent, men at øll høvdu tað gott og fóru til Havnar. Mamma Jóhonnu var sera ørkymlað og ringdi ofta til Jóhonnu á vegnum innaftur. Men tað skilir hon væl. Hon valdi tó sjálv at fara aftur í bilin við

myndir, sigur løgreglan. Frá løgregluni verður greitt frá, at í Føroyum eru ongi hagtøl yvir, hvussu ofta slíkir tilburðir hava verið, men at tað hendir av og á, at fólk koma illa fyri á netinum, og verða [...] Danmark, at fólk verða snýtt, tí tey senda pening til ein tey hava møtt á netinum. Viðkomandi biður ofta um pening til ferðina at vitja teg, pappírir sum skulu avgreiðast áðrenn ferðast kann ella pening

hevði fyrireikað meg til eitt gult kort fyri hasa takklingina. Og soleiðis var altíð. Eg kendi tað ofta sum, at dómararnir hildu serliga eitt vaki eyga við mær á vøllinum. Teir bíðaðu altíð eftir møguleikanum [...] møguleikanum at geva mær eitt kort, sigur fyrrverandi málrevurin í Klaksvík. Clapson var sum yngri ofta settur at spæla framherji, tí liðið longu hevði ein dugnaligan málverja. Paris ein orsøk Gitingarnar vóru [...] kann ikki veruliga siga, um tað var rætt ella skeivt. Eg havi framvegis samband við Paris, og eg fái ofta teldupostar frá honum, har hann spyr, hvussu tað gongst mær og tílíkt, sigur Paul Clapson í horninum

sum vóru undir illgruna, og seinni umgirt av ivasomum politiskum tulkingum. Ofta eri eg í arbeiðnum við bókini komin tætt – ofta tættari enn eg persónliga havt havt hug til – at ávísum fólkum, men eg havi