trúliga hevði tænt frá ungum árum av. Ernst var ein sterkur maður bæði til likams og sálar. Sjálvt um hann hevði nógva pínu, og likam hansara so við og við viknaði, fylgdi hann væl við í tí, sum fyrifórst

maður, og stillisliga fór hann hiðani frá. Dia er nú burtur úr likaminum og heima hjá Harranum, og likam hansara hvílir nú í okkara fedranna jørð millum Oyrar og Gerðar. Fari við hesum orðum at lýsa frið

dugnaligur og sera skilagóður sjómaður. Hann var altíð arbeiðssamur og ágrýtin. Hann var sterkur bæði til likams og sálar. Á yngri árum og langt uppí ellisárini var hann av raskastu monnum og hevði dirvi og áræði

hjá mammu av álvara at smalka. Enn ein hervilig sjúka fekk fastatøkur á hennara frammanundan veika likam. Eisini her vísti hon eina ófatuliga stóra styrki. Ikki vildi hon siga okkum, at tíðin nokk ikki fór [...] segði hon okkum frá hesum. At skána onnur menniskju var hennara sermerki. Tann 18-02-2004 orkaði likam hennara ikki meira, og mamma flutti heim til Harran, 74-ára gomul. Vit vóru glað fyri saman við pápa

ymsum slag fóru fram: "Eg biði fyri læknunum, at Guð skal brúka teirra hendur til grøðing fyri mítt likam." Ása var góð við læknarnar og setti prís uppá teirra arbeiði, hon tosaði aldri niður á nakað, sum [...] - Guðs orð - hennara dagligi heiligvágur. Hon inntók orðið við lesna og játtaði lyftini yvir sítt likam. Spurd um, hvussu hon hevði tað, kom hon altíð fram við hvat skriftin segði. Ofta var niðurlagið hjá

ofta um tey hvør í sær, og tey sóðust javnan. Mamma var næstan altíð glað. Hon var sterk, bæði til likams og sálar. Orkaði væl at arbeiða og at vera í gongd. Mamma var rationalistisk, hon fór ongantíð upp

for mig Gud vær min ven Gud hør min bøn Og det for Jesus skyld Eg befalli meg í Jesu hond Lív og likam, sjel og ond Í hesi nátt Ævigt og altíð Amen Við hesum vilja vit lýsa frið yvir ommu og langommu okkara

styrki til at liva, hóast lívið síðstu árini mangan mundi kennast tungt, bæði til sálar og serliga til likams. Fyri fáum døgum síðani, tá vart tú sera veikur, komu “tey á Váli” inn at syngja fyri tær. Tey sungu

og Erolf. Dagsarbeiðið hjá Leon Gunnar endað er, sum hann, ver trúgvur alla tína ferð; hans unga likam kundi hvílu fá. Gud stilla kann hvørt hjartans djúpa trá. Til síðsta farvæl og hvíl í friði her, títt

og ung, har tey sjálvi fingu høvið til at koma við sparihugskotum. Tú skuldi broytt lívsstíl Títt likam er eitt tempul og tú hevur skyldu til at fara væl við egnari heilsu. Tú skalt eta sunt, skera feitt