kunsthistorie med titlen “Sekel”, der er skrevet af den danske kunsthistoriker Mikael Wivel. Den har kostet den formidable sum af 600.000 kroner, der er helt enorm i forhold til det begrænsede kulturbudget

hava verið avmarkað og ikki serliga sunn. Nú fáa feløgini so møguleikan at lata børnunum heilsugóðan kost, antin tey so lata fruktina fyri einki, ella taka nakrar fáar krónur fyri bikørini, sigur Annika

svarið. Nógv av okkum hava uttan iva brúk fyri einum uppsangi, støðugari áminning og góðum ráðum um kost og lívsførslu – ikki minst í einum samfelagi við sjúkligari kakumentan. Men í løtum tykist tað – sum

børnini við ymiskum leiklutum, sum umboðaðu sunnan kost mótvegis ósunnum kosti. Endamálið við leikinum var at læra børnini týdningin av at eta sunnan kost. Hetta hevur verið ein lærurík og stuttligt tíð fyri [...] elstu børnini í Heiðastovu hava í nakrar vikur arbeitt við at gera ein pinnaleik um sunnan og ósunnan kost, og hendan dagin fingu tey høvi at framføra hann fyri foreldrum og systkum. Kulissan var ein stórur

gennem de sidste 15 år haft Europarekorden i druk. Så økonomien ikke kun sejler. Den drukner. Det ”koster” at feste at feste i hverdagen, i weekenden, til festivaler. Det har man fra politisk side ikke gjort

Men tað kost­ar peng­ar. Tað kost­ar peng­ar at hava marg­læt­is­skip í sigl­ing, tað kost­ar peng­ar at hava og reka eina tyrlu, tað kost­ar peng­ar at gjalda bøt­ur og loys­i­gjøld, tá skip­ini verða

á­tøk til tess at varð­veita mál­ið og ser­ligu mál­brigd­ini, vit hava í før­oysk­um. Og so nógv kost­ar tað held­ur ikki at gera orð­a­bøk­ur, at tað ikki ber til, hó­ast tað helst ikki hand­ils­liga

tilráðingina í sambandi við kost til sjúklingar við GSD. Í staðin fyri at viðgera sjúkuna við sukri, fyrst og fremst, verður nú rátt sjúklingum til, at eta proteinríkan kost.