ikki at fáa ringan rygg og, hvat tey eiga at ansa eftir. Hann heldur, at samfelagsliga er tað uttan iva ein góð íløga at gera ryggskúlar at læra fólk at ansa eftiir rygginum. ? Men nú fer eisini ryggskúlin

gjár. Krevur ansni Ein serfrøðingar, sum granskar í djórasjúkum, sum kunnu smitta fólk, biður fólk ansa eftir. Fólk kunnu fáa Salmonella-bakteriuna, tá tey geva hundinum teir dálkaðu bestubitarnar, verður

móti kioskini á Vaglinum. Í løtuni er henda reglan tó ikki galdandi, tí løgreglan hevur sýtt fyri at ansa eftir parkeringsviðurskiftunum á økjunum, við tað at básarnir, sum bilarnir kunnu setast á, ikki eru

Vágatunnilin tekur sær av útbjóðingini av vegagerðini til og frá tunnlinum, skal hesin stovnur eisini ansa eftir, at normar og standardir, sum eru lýstir, verða fylgdir. - Og tað er heilt greitt, at verður

Magnussen hevði ein rættuliga góðan dag sunnudagin, og tískil gjørdi tað ikki so nógv, at VÍF royndi at ansa væl eftir Sverra Justinussen, sum vanliga er mest vandamikli maðurin hjá Tjaldrinum. Hendan verjan

nakað sum javnaðarflokkurin hevur skotið upp. Her eigur stjórnin eisini at ansa eftir, at alt fer regluliga fram við at ansa eftir, at fólkið fær møguleika at velja á einum greiðum atkvøðuseðli, og at

hagtølini. Ikki er tað rúsdrekkakoyringin, sum er tann størsti vandin hjá hesum ungu fólkunum, tí tey ansa væl eftir ikki at missa koyrikortið, sum tey júst hava fingið. Stórsti vandin er náttarkoyringin,

hesa fyrstu barna og ungdómstíðina. Kanska er tað tí, at tað eru ikki minni enn trý konufólk, sum ansa rognum, larvum og ungfiski á virkinum. Guðrun kulsar. -Tað er so hundakalt, sigur hon, meðan tær súgva

í síni umsiting eigur at leggja dent á, at kapping er millum oljufeløgini. Samstundis eiga vit at ansa eftir, hvørjar íløgur vit gera, soleiðis at hesar ikki verða burturspiltar í kapping millum økini [...] kunnu stýra kolvetnisvirkseminum út á so stóran part av landinum sum møguligt og samstundis kunna ansa eftir, at nýggja virksemið ikki kollrennir annað virksemi. Ein samd vinnunevnd mælir tí til, at l

støðum, har hon ger um seg, og í tí sambandinum eiga vit at vera varðin. Og eitt triðja er, at vit mugu ansa eftir, at vit ikki sjálvi órógva umhvørvið, har alingin er, soleiðis at vit økja um sannlíkið fyri