sambandi við eitt møguligt endurgjald úr Danmark fyri bankabjargingarnar, hevur onkur róð uppundir ta loysnina, at vit eiga at vísa á, at bankamálið er eitt danskt mál, og við teirri grundgeving eiga vit

krónur. Tað vil við øðrum orðum siga, at úrslitið er betri, enn roknað var við fyri einum ári síðani. Ta ferðina vísti Torleif Sigurðsson á, at yvirskotið í undanfarna roknskapartíðarskeiðnum í ávísan mun

valdu aðrir embætisleiðina, millum teirra var Johan Djurhuus. Meira enn nakar annar kom hann at mynda ta ungu heimastýrisumsitingina, ið varð sett á stovn, eftir at heimastýrislógin var komin í gildi í 1948

ikki. ? Nú fáa vit at síggja, hvussu eg fari at klára meg, og so mugu vit síggja, hvussu støðan er til ta tíð, sigur hann.

umleið 900 næmingar í HF- og studentaskúlunum ikki sleppa í skúla aftur, nú ið skúlarnir hava spart ta upphædd, ið landsstýrið kravdi skuldi sparast. Svarið hjá Eilifi var drúgt, men kortini bert ein g

um við skúlan á Kambsdali. Miðflokkamaðurin metti, at Eilif Samuelsen als ikki hevði livað upp til ta ábyrgd, ið ein landsstýrismaður átti at vísa. Samstundis ráddi Tordur Eilifi til, at fáa eina loysn

sambandsmonnunum í Eysturoy at stilla fleiri nýggj valevni upp fyri teir, sum vóru farnir. Millum valevnini ta ferðina var Jógvan Ingvard Olsen. Hann var skipari á Jógvani Norði, og teir vóru staddir í Grønlandi

næmingarnir ikki fyri neyðini, tí fylgiskjalið sigur, at lærararnir hava skyldu at geva næmingunum ta undirvísing, sum krevst, til tess, at teir kunnu fara til próvtøku til vanliga tíð í summar. Snorri

rutiner, så man sikrer sig, at dette problem ikke opstår i fremtiden«. Lat okkum bíða við at fyrireika ta loysningina sum tit leggja upp til her. Lat okkum ístaðin skjótast gjørligt, saman við dønum, gera

ganga ein veg. ­ Men síðani havi eg hugsað nógv um, hví teir bóru seg soleiðis at. Og eg eri komin til ta niðurstøðu, at tað var fyri at skera so djúpt, at bankin skuldi verða bjargaður í einum. ­ Tí tað vísir