ligið leingi. Roðið var mestsum heilt og helt beinunum saman, hóast tey annars vóru ber innanundir. Ull var eingin eftir, og kjálkabeinini lógu aftan fyri ræðið. Her er hetta vanlukkudýrið so deytt. Kanska

steinur? Teir ivast eitt sindur, um alt er steinur, tí ovasti parturin er meira at kalla ull. Mjúk, ljóst morlitt ull, sum fyri tað kundi verið av seyði. Um tað nú ikki bara var tað, at steinurin er boraður [...] Har vatn var, gjørdust krystall av hesum gassinum. Men har, sum turt var, varð gassið til hár ella ull. Og tað er ein slíkur ullarlagdur, gjørdur av gassi, vit hava liggjandi á borðinum her, greiðir hann

Hjalmarsdóttir Højgaard ##med3## Grundgeving: Ragnhild H. Højgaard er tekstillistafólk, ið tekur støði í ull. Hon tvinnar saman nýhugsan og siðvenju í hugtakandi listaverkum. Við sínum djúptøkna kunnleika til

málið, uppaling, skald­søg­u­grein­ing og snarskeið í stavseting, ja tú kanst siga: frá orðálvi til ull«. Vit eiga at fegnast um, at vit hava slíkar eldsálir. Tí tað er slíkur eld­hugi, sum nørir um mentan

verkætlanini er at endurnýta áður brúkt tilfar, so sum klæðir, træ, gummi, ymisk tekstil og gagnnýta ull, tálg v.m. At skapa og framleiða eina dygdargóða vøru úr brúktum tilfari, skipa fyri skeiðum o.ø.

sig­ur, at flest øll, sum við­gera fiskivinnuna eru samd um, at ein loysn má finnast á teimum trup­ull­eik­um, sum eru í fiski­vinnuni. – Verandi fiskiloyvi ganga út í 2018, og Tjóðveldi hev­ur hig­ar­til

heyst. Allir sniðgevararnir hava havt sigarettbuksur í nógvum litum, longdum og tilfari sum leður, ull og bumull, tá ið hesir skuldu geva teirra ískoyti til mótan í heyst. Rák 10: Pelsar Aftur í hesari

streym. Streymurin verður brúktur í verksmiðju, sum framleiðir bjálvingartilfar úr burturkoyrdari ull og byggitilfar úr burturkoyrdum pappi og pappíri. - Vit hava roknað út, at við tí burturkasti, sum

Ravnsfjall greiddi frá um føroysku ullina, og onkur listarkvinna úr Svøríki, tók nakað av føroyskari ull við sær heim til Svøríkis. Tað er neyvan ilt at gita, at føroyska umboðið í nevndini, Jógvan við Keldu

gingu bygd úr bygd og biddaðu ull. Um summi av hesum var eisini tann yvirtrúgv, at tað kundi geva óeydnu at nokta teimum ein ullalagd. Tað kundi vera nógvir sekkir av ull hesi fólk biddaðu sær. Tá ið hesi