hesa hálvu farnu øldina, lendi Mikael Wiehe heima og greiddi frá ódámliga nýnasistiska rákinum á okkara egnu leiðum. Og so kom frágreiðingin um áskriftina á gittaranum, sum eg av fremstu røð hevði kýtt

hugsað seg eitt sindur um, kemur tó eitt varligt svar frá henni. - Eg hopi bara, at tað fer at eydnast okkara at fáa nakað av málum, samstundis sum tær svensku kvinnurnar ikki fáa alt ov nógv, sigur hon at enda

til at troyta møguleikarnar har hesir eru størstir. Hettar setir stór krøv til lokalsamfelagið- til okkara politisku umboð. Hesar avbjóðingar gerast ikki minni tá eitt møguligt fast samband er til megin økið

sum skal brúka umhvørvispolitikkin. Ein slíkur politikkur hevði verið til gagn fyri vinnuna, allar okkara borgarar og heimssamfelagið sum heild. Alt ger mun, segði ein maður einaferð??.

minst fýra sambýlir í kommununi. Tað er so lætt at koma við yvirskriftum, sum at vit ikki gloyma okkara gomlu o. s. fr. men tað er ein sannroynd, at tað er langt ímillum orð og gerð hesum viðv. Ein fær

má vera í hjartanum á býnum, ið dregur. Hjartað er hitamiðdepulin í kroppinum, og soleiðis eigur okkara miðbýur eisini at vera. Har mugu vera handlar og tænastustøð. Har eigur at vera matstøð og caféir

lívið lættari, tá aldurin kemur. Men fyri tey eldru í dag eru inntøkurnar sera smáar. Hóast tað vilja okkara pensionistar fegnir gjalda fyri seg, gjalda útvarp, sjónvarp, olju og el. Tá MVG verður lagt á hesi

leita aftur í tíðina til barnaárini har vit sum smágentur leiktur við barnsins lætta lyndi. Tíðin var okkara, lívið ljóst og lætt fyri framman. Vit gjørdust tilkomnar, blivu giftar, fingu børn. Ja, tíðin rennur

stórhvalatvøst, livrapylsa, seyðarhøvdasúlta, kókað hvítanýra, blóðpylsa og tann kendi hákallurin. Okkara kokkur, Guðmundur, sum er íslendingur, greiðir frá, at samstarvið kom í lag á Travel Mart ferðav

auktión. Tí haldi eg, at tey loyvini, sum eru givin, eru avvegað á ymsan hátt. Tað er eisini tað, sum okkara serfrøðingar hava mælt okkum til sigur Anfinn Kallsberg, løgmaður.