upplivað", segði Davina mangan. Fýra fólk doyðu, og eini átta onnur sluppu frá hend­ingini við lívinum. Summi fingu varandi mein. Tey komu sjálvsagt øll á sjúkrahúsið á Tvøroyri, og Davina mintist, at øll bygdin

hvønn dag. Hann var so góður við alla sína familju. Góði Gunnarba, einaferð skulu vit øll hittast. Summi fara fyrr og onnur fara eftir. Soleiðis er lívið á foldum. Tað er ikki altíð lætt, men við einum løttum

og babba tikið meg við at vitja teg á Deild 5, og fekk eg longu sum smágenta innlit í, at tað eru summi fólk, sum ikki hava tað gott. At vera sjúkur í sálini er ikki lætt. Tú var tá so mikið frískur, at

ringdu vit saman og “tjattaðu” á facebook. Tú hevði altíð so nógv hugskot og tók meg gjarna uppá ráð. Summi hugskot vóru minni borðbar enn onnur, men tú tordi altíð at blaka teg út í okkurt nýtt. Hóast tú ert

nógv betri staði. Kanska tú álíkavæl ert spardur fyri nógv. Lagnan er so løgin hjá nøkrum av okkum, summi hava nógv størri sorgir enn onnur. Góðu Teddy, Irdi og Angeli, Gud styrki tykkum og hjálpi tykkum

Petur var undangongumaður, tá avgjørt var at fara undir at byggja nýggjan innandura svimjihyl. Millum summi var stór mótstøða móti hesi bygging, men Petur stóð við sítt. Svimjihylurin gjørdist veruleiki. Og

lært Amy at kenna, tann umsorgarfulla menniskjan hon er. Eisini holl í ráðum og álítandi vinfólk. Summi vinaløg er serstøk, tó at tey koma seint í lívinum. Hetta er eitt teirra. So eg fari fram­vegis at

tær, at slappa av saman við tær. Einki við at gera »honnør« nei! Tað er bara je! Tað verður sagt um summi, at tey eru heldur »kantut«! Tú var »rund« Sólgerð, og kanska til tíðir alt ov góð av tær! So er tað

alt tú minnist um vinmannin, ið farin er. Og Vøgg var av sonnum góður vinmaður. Trúfastur sum fáur. Summi kendu mest Vøgg frá arbeiði hansara sum býarverkfrøðingur. Onnur lestrarárunum. Og uppaftur onnur

summar og hava verið og vitja her hjá okkum. Góða Siri, summi av okkum eru ikki stoypt til hesa verðina. Vit snáva øll so mangan og koma uppaftur, summi sterkari enn onnur. Eg vildi so fegin leitt teg heilskapaða [...] og hevur fyri meg og míni. Tú lærdi meg nógv í tínum alt ov stutta lívi. Lærdi meg at góðtaka, at summi av okkum hava eitt og fleiri lyndisbrek, sum eru so sera tung og svár at bera, men sum vit bara mugu