vórðu, tá vit ikki vóru umborð, fortoyaðir á leiðini út fyri brúnni hjá Niels hjá John. Tá so fyrstu heyst-stormarnir komu, slitu allir flakarnir og fóru í smæsta knús. Tíð var at fara aftur til tekniborðið

takksom fyri. Vit hava teg vid okkum hvønn dag og títt minni vil altíð sita djúpt í okkum. Tíðin í heyst var ein trupul tíð, tá seyðurin og gæsnar komu inn, og tú ikki vart ímillum okkum meir, tú gleddi

og Jørgin Olaf hittust, var tá hann kom úr Skúvoy til Klaksvíkar í 90 ára føðingardag hjá pápa í heyst. Tá fingu vit eitt gott og langt prát, men tað vardi meg ikki, at hetta skuldi gerast okkara seinasta

tað sindrið, tú kanst, og nýt allan tín mátt, Nú er stundin, men stokkut hon er, Eftir vár kemur heyst, eftir dag kemur nátt, Og eitt sinn tað at lýsa fer. Ver tí íðin og sáa og gev ikki grið, At títt

tey, um tey skuldu onkustaðni. Hann gleddi seg eisini til at tú, góði Leivur, skuldi konfirmerast í heyst, men tað upplivdi abbin ikki. Góði Jonhard, tað kundi verið so nógv annað at skriva um, tí sum sagt

fyrst til sjómansheimið í Grimsby, har hann virkaði millum føroyskar sjómenn. Har var hann fleiri heyst á rað. Várið eftir fóru Johan og Amy til Reykjavíkar, fyri at taka við leiðsluni av føroysku Sjóm

eg hvussu nógv hann var afturfarin, hann var sjúkur og tað var ikki nakað at takað feil av. Fyrr í heyst ringdi hann til mín og spurdi um eg kundi koma at hjálpa sær við sjónvarpinum, jú eg leyp avstað,

bjartast. So sáran tá leingist mær landið at skoða, sum frægir í forðum mær frá hava boðað, tí har er ei heyst, eingin baldrutur vetur, har er bara summar, og sólin ei setur. Eg takki tær, Guð mín, at tú handan

bjartast. So sáran tá leingist mær landið at skoða, sum frægir í forðum mær frá hava boðað, tí har er ei heyst, eingin baldrutur vetur, har er bara summar, og sólin ei setur. Eg takki tær, Guð mín, at tú handan

ber, fyri tíð, sum er at enda, fyri stundina, sum er! Takk, Guð, fyri ljósa várið fyri myrka, kalda heyst, fyri hvørt hitt gloymda tárið, fyri hjartafrið og treyst. Góða mostur, nú hevur tú fingið frið. Vit