Setti meg niður eina løtu, eg føldi á mær, at eg hevði ein serligan tørv at gera tað júst nú. Eg vildi hava teg fyri meg sjálvan – bert eina lítla løtu. Kanska var tað tí, at dagurin í dag er tín pápi [...] goymt har – eg vildi so ynskt, at tú á tínum 80 ára føðingardegi var her hjá okkum – bert eina lítla løtu. Eitt eri eg glað fyri pápi – sjálvt um havið tók nakað so dýrabart frá mær, beiggja og mammu, so

samkomu, men eitt skip fyri Guds fólk. Til seinast vilja vit takka fyri eina ógloymandi vakra og rørandi løtu, tá skipið aftur setti kósina út av Klakksvík, tað vórðu knýtt nógv vinabond hesar dagarnar, og tað

ár afturat í starvi sínum sum heimahjálpari. Undirritaða takkar fyri manga hugnaliga og minnisríka løtu og fyri gott vinalag og trúfesti í mong ár. Sunneva Tyril

er, har Kaj á verandanum stendur, sær út at leggja skip og manning, í Harrans hendur, eg ivist onga løtu, at tú mangan hetta, eisini gjørdi, áðrenn tú síðsta blaðið, í hesum megnarverki fullførdi. Hevði

m. Eg má siga, at eg varð ikki sørt bils­in, tá eg hoyrdi úrslitið. Tó, eftir at hava hugsað eina løtu, so ásannaði eg: Ja, nú hevur demokratiið enn ein­a­ferð talað. Hetta løgna fyribrigdi við menn­iskj­a­num

systrunum og at sett okkum til arbeiðis, so hevði byrðan hjá henni verið munandi størri. Eg ivist onga løtu í, at tað er komið teimum til góða seinni, og at tær høvdu ein góðan førning við sær, tá tær sjálvar [...] skonnartini TINGANES. Teir vóru 3 mans við bátinum, tveir sjólótust, og tann triðji varð bjargaður í evstu løtu. Báturin, teir vóru við, var koppaður av einum boðabroti. Tað segðist, at menninir á bátinum, sum

Vágsfirði sama dag. Tú stóð tigandi eina løtu, men so segði tú: Ja, fyrstu ferð eg kom inn á Vágsfjørð var við einum deyðsiglara, sum æt »Norðlýsið« (tøgn eina løtu) ? ja og var hetta fyrstu ferð í lívinum

krúnprinsessan, vøkur og stílfull, sum altíð. Tey smíltust og veittraðu, eisini hóast regnið aftur eina løtu vann á sólini. Donsk, føroysk og tasmansk fløgg veittraðu, ímeðan løgmaður helt sína vælkomsttalu

innihelt tey flestu hittini hjá bólkinum. Tey sum høvdu leitað sær oman á sandin, fingu eina hugnaliga løtu saman við bólkinum. Sum ikki einaferð, vóru tað teir báðir Ári og Rasmus, sum í stóran mun stýrdu

roynt at trúttað niður í okkum, at hetta eru pengar, sum havnarfólk fáa at dusa sær við! Eg ivist onga løtu í, at tað er eydnast honum at fáa fólk í “útjaðaranum” at halda, at fólk í Havn eru reinar ónýttur