fínt. Ein hevur altíð okkurt at gera. Mær dámar væl at vera her. Hevði tú kunnað hugsað tær at arbeitt her í framtíðini? – Eg veit ikki ordiliga. Tað er ein góður spurningur.
í úti og inni, so var hann fremstur. Tað er ein gleði at eiga slíkan pápa. Mamma hevur eisini arbeitt alt lívið. Sum ung arbeiddi hon í handlinum hjá Pidda. Hugnaligt at síggja myndir frá hesari tíðini
vesið við eini kvinnu, tí hini tímdu ikki at síggja tey sita og krámast. Mitt í øllum meldaði hon frá, beit og klóraði mannin. Hon meldaði mannin dagin eftir fyri neyðtøku. Rætturin helt, at kvinnan hevði havt
fyri húsini, tí tað var blindgøta. Beit mannin Sum frídømdi maðurin greiddi frá, var gentan mitt í øllum farin at býta frá sær. Tað gjørdi hon bókstaviliga, tí hon beit hann bæði í andlitið og í bringuna
fiskivinnutjóð umboða skipini eisini ein týðandi part av vinnusøgu okkara. Í heyst hevur ein nevnd arbeitt við at orða eitt álit við uppskoti til eina skipan, sum kann veita stuðul til tey skip, ið verða
eisini. So um Karsten Hansen vildi rættiliga skorað kassan, so kundi hann farið á Kósina at arbeitt. Tá hevði hann fingið alla ta løn, hann megnaði at tjena pluss tær 30.000 krónurnar, hann tá hevði
sótu um eldin, og Dávid át bitan, sum mamman hevði smurt honum. Hann hevði ringan fótakulda, men hann beit tað í seg. Knappliga stakk hann upp. Eitt bjart ljós var á himmalinum. Dávid var lívsforskrektur.
fótum. Tað var sum hoyra Frank Sinatra, so gott tamarhald var á, og so góða fyllu hon hevði. Síðani beit eg merki í tekstirnar - tað hvassa og beiska skemtið, undirliggjandi øðin og blíða sorgin í sangunum
hvussu leingi Fólkaflokkurin kann liva við at hava ein landsstýrismann, sum ikki fær arbeitt. Hetta kann enda við at gerast eitt innanhýsisstríð í Fólkaflokkinum.
taldu Pól Jóhannus Justinussen og Christian R. Mouritsen, og var tað júst Jónas av teimum trimum, ið beit seg mest fastan á liðnum - nevniliga á royndu støð hansara á høgra bakki. Jónas hevur annars skift
