ir nýttu stór orð: Føroyar eru kanska ikki so galnar, tá so dugnaligir sjónleikarar tíma at búgva her (?) hesin sjónleikurin ER verdur at skræða seg leysan til. (Ingi Rasmusen, Dimmalætting) Leikurin varð

enduruppliva nakað av tí autentiska huglagnum, sum var á Káta Horninum. Ole Wich, sum javnan vitjaði her, fer nú at sýna fram originalar tekningar, sum hann gjørdi á »Kondittarínum« síðst í 1980’unum. Javnan

regnjakka. Royni at bora skógvarnar niður í sandin. Man verður tó skjótt varur við, at her als ikki bara eru fín fólk. Her eru fólk í praktiskum pedagog/turist klæðum, og so eitt ótal av punkaratypum: gentur [...] rættiliga lítið. Atgongd til brúsu og ves - meir enn turistarnar, eftir B.T at døma, fáa, tá teir tjalda her í Føroyum. Og tey gjalda sikkurt tað tví-falda fyri bara eina nátt. Jú, hetta var fínasta slag! Fitt [...] andakt og lurtaðu. Hetta lovar heilt gott, helt eg. Høgir hælir og skipstroyggjur Synd at siga, at her eru nógv fólk, men fitt er í hvussu so er, um ikki fult. Og tey fólk, ið har eru! Har gongur onkur

kann hava áhuga og fær fólk at verða sitandi við lurtitólið (tað skuldi jú líkasum verið óneyðugt her, har øll kortini lurta eftir øllum), ella er tað tað, sum hevur størstan týdning hjá tí tíðindamanninum

ymiskum tíðarskeiðum. Men tað gevur okkum eisini ábendingar um gerandis- og brúkslist, sum tóku seg upp her á landi. ? Kunnu vit yvirhøvur tala um serstakan føroyskan arkitektur ella serføroyskan byggisið? [...] Kirkjubø, sum óivað komu úr Noregi og vóru kanska fluttir í at kalla heilum líku haðani og so settir upp her. ? Hvussu síggja vit so, tá ið nýtt tíðarskeið tekur seg upp? ? Tað var, tá ið føroyingar aftur fóru [...] undir bókaútgávu? ? So líðandi fekk eg tað hugskot at gera eina bók um tær tíggju kirkjurnar; men her var so sjálvsagt neyðugt við góðum og hóskandi teksti. So farið varð undir at kanna, hvørjir tekstir

fyri nevnda instrument. Hetta er fyrstu ferð, at nakar hevur møguleika at uppliva hetta verk »live« her í oyggjunum. Harumframt verður á skránni tann vælljómandi symfoniin »Klokkan« ? navnið hevur hon fingið

sunnudagin. Hesin fundur var annars ein tungur burður, tí fyrst skuldi hann verða hildin í Dímun, men her var hann avlýstur av trygdarorsøkum. Og sunnumorgunin vildi so illa til, at ?Jóhanna? tók í botn inni

kyns­karmar og, um neyð­ugt, víðka um hugtakið “mannfólk” til tess at eisini “Jóan” kennir seg heima her hjá okkum—sum mannfólk. Afturat hes­um er hasin óvanin, at fyri tað, at tú hevur tað ringt og ert big [...] og modellera flótandi og spæl­andi samleikar uttan fyrilit og endamál. Meiningin við øllum hes­um her er ivaleyst at vera øgiliga radikalur og shit, men í grundini er alt hetta djúpt konservativt. Slíkt

limaskapur í samkomu, flokki, familju – ella hvørja bygd, hvat kyn ella hvørja rasu ein hoyrir til. Her er hugtakið “meritokrati” grundleggjandi. Hetta merkir, at priviligeraðar positiónir í sam­felagnum

Tóroddi so tíðiliga vísa, at Tóroddur fór skeivur, meðan okkara fólkavaldu einglabassar høvdu rætt. Her koma orðini: »tá politikarar tosa um at skapa nakað, so er tað at skapa útreiðslur«.