tað altíð verið óskiljandi, at landið, sum verður rópt heimsins ríkasta, máttmiklasta og ikki minst Guds útvalda, kundi liva við eini skipan, har hvør ræður sær og bert tey vælbjargaðu fáa tilboð um heilsuhjálp

havi eg skrivað til tykkara, fyri at tit skulu vita, at tit hava ævigt lív, tit sum trúgva á navn Guds sonar.« Norðuri á Eiði er eitt vakurt pennasett, sum Gugga gav Jógvani. Í komandi parti um tvær vikur

at drigið minni fram. Men nú gevist eg við eini hjartaligari heilsan og við øllum góðum ynskjum um Guds signing í tíðini, sum eftir er. Johs. Andr. Næs

skuldu vera á leistum. Tá ið teir allir vóru komnir, tók hann róðr­ið upp og segði: “So seta vit alt í Guds hond og halda á Høvdasund.” Hann tók hana undan, og meðan allir mans stóðu til reiðar at leypa á land

kring um seinastu jól. Og vitið hevði hann til seinasta andadrátt. Sínar fríløtur nýtti Tróndur úti í Guds ríku nátúr. Hann var mikil ítróttar­maður alla sína tíð. Harav­leið­­andi var hann fimur og sera kvikur

hvussu djúp sorg teirra er. Latið okkum ikki gloyma teirra neyð, men rætta teimum eina hond og rópa til Gud um at veita hjálp til teirra stóru neyð. Samstundis minnir hetta okkum staðiliga á, hvussu stórliga

nú eina løtu í kvirru, leggur saman hendur, biður fyri gudstænastuni og leggur alt kirkjufólkið í Guds sterku hendur. So fer deknurin, Aslaug Olsen, brádliga á føtur. Nú munnu øll vera komin, sum annars

tæna útlendskum og føroyskum privatum peningaáhugamálum. Serstøk gil sum Fossdalsgjógv, uttangarðs í Guds fríðu náttúru, skal ognartakast til bygging tí ein hotelstjóri skal hava enn eina Michelinstjørnu

at latið hann staðið einsamallan við trupul­leika sínum. Eitt við­gerðarstað, merkt av kær­­leika Guds, har grøð­andi armar Frelsarans virka, vildi sett hendan, og mong við honum, í tað frælsi, sum tey

ikki her. - Fólk siga so nógv løgið, tá tey royna at vísa samkenslu. Onkur hevur sagt, at tað var Guds vilji, og onkur hevur sagt, at tá tú hevur gudstrúgv, hevur tú ikki tørv á sálarligari hjálp. Men