størst, finst einki pressufrælsi. Har avger stjórnin einsamøll, hvat ið skal vera loyvt at seta á prent ella varpa út. Tað er tí fyri ein stóran part trótandi vitan um okkara norðurlendska fólkaræði, sum
Kristjans á Brekkumørk, ið veitir sømdargávu til fólk, sum starva til frama fyri okkara móðurmál. Einars Prent hevur umbrotið, heft og prentað.
ofta er, tá listafólk venda sær til litografisk verkstøð. Tað er umráðandi at hyggja eftir um "Egið prent", "Tiré par l?artiste" ella samsvarandi er skrivað undir myndini. Tá hevur listafólkið sjálvt gjørt
r í tíðindasending í ÚF mánamorgunin 11. november 2002. Tíðindaskrivið setur beinleiðis lygnir á prent, sum bert kunnu hava til endamáls at skapa ótta millum fólk. Sambandsflokkurin skrivar, ?at í 2001
heilt var og virðiligt í føroyskari yrkingarhevd, mól tað sundur og sputtaði tað út aftur í einari prent-ó-tespulögu fyri og aðrari eftir av hálvtýskum klumpum og smáfranskari sós. Og so rópti hann hetta [...] bókmentir: Listin er eingin bøn um náði. Viðtalið, fyrrnevnda, varð vituligvís skrivað, tað kom eisini á prent í Fjúrtanda og fekk onkrar hissini glósur í Dimmalætting og Dagblaðnum. Hvat tá. Tað sum kortini
Licca Ito, f.1981, hevur lisið á Nagoya University of Arts. Ito sigur soleiðis: Tá eg byrji eitt prent, samráðist eg við mínar arbeiðslutir. Síðani máli eg á plátuna og prenti á pappírið. Lutir gera meg
av søgubólkinum hjá Fuglafjarðar kommuna sum savnar saman tilfar í bók um Fuglafjørð, sum kemur á prent komandi ár. At hon eisini hevur sín blómu- og plantuáhuga, er eyðsýnt í urtagarðinum í Tórfinsgøtu
rekur blaðprentsmiðju og blaðútberingarvirksemi. Harumframt eigur P/F Dimmalætting helvtina í Føroya Prent, sum er størsta bókaprentsmiðja í landinum. - Dimmalætting er ein týdningarmikil partur av føroysku
sum yrkjara. Longu í 1980 gav hann sítt fyrsta yrkingasavn út, og nú bókin 110 yrkingar er komin á prent, er hetta fimta yrkingasavnið, presturin letur av hondum. Hóast yrkingarnar reika víða innihaldsliga
júkaði okkum um at steðga útgávuni av blaðnum. Men tað bar ikki til – og blaðið var farið til prentingar. Endin var so tann, at eitt tíðindaskriv kom frá Tórbjørn Jacobsen – sent umvegis telefaxið
