formansskapurin á tingið, tá hann somuleiðis ikki vil vitja í Bretlandi, tí løgmaður er fornermaður ? Lesarin má sjálvur gera sína niðurstøðu. Eg taki fult undir við løgmanni, at ein fornermaður politikkari

komin at kenna skaldið og menniskjað Janus Djurhuus. Hann brúkar myndina »tvørsagnarportrið«, sum lesarin má fara igjøgnum, skal hann skilja tvørsagnirnar ? paradoksini, sum støðugt takast í Janusi. Hann

vanligi leær borið fram síni sjónarmið, er harafturímóti Málteigurin meir demokratiska skipaður, tí lesarin fær høvi at koma við sínum málspurningum har. Men dentur eigur eisini at verða lagdur á aktuellar [...] er bara so heilt ótrúligur, at ein næstan iki megnar at fylgja við, so ivist eg onga løtu í, at lesarin fer at taka væl undir við hesum frálíka alternativi. Tað verður lættari at koma í samband við blaðið [...] hondina, enn at lesa Málteigin á Internetinum, ivist eg onga løtu í, at Internetið verður framtíðin. Lesarin hevur møguleika beinleiðis gjøgnum telduna at skriva til Málteigin. Og sjálvandi kanst tú eisini

má tí eisini vera galdandi fyri Paula Ellefsen. Og hvør av teimum báðum møguleikunum er betri, má lesarin sjálvur taka støðu til. Tað kann tí tykjast sera løgið, at grannskoðanin av samanlagda Føroya Banka

ivi um, at Barbara - hon, sum umboðar kenslurnar ið verða feldar av køldum viti - er lýst, so at lesarin fær tokka til hana. At síggja til er viðvent í holuni: høvundurin fær lesaran at halda við kenslunum [...] -10.2.1938). Harra Pál, umboðið hjá pietismuni í Føroyum, er ikki sjálvur pietistur. Annars fær lesarin fær so líðandi varhugan av, at skaldsøgan ikki er vorðin akkurát soleiðis, sum av fyrstan tíð ætlað

at tríva í. Undir Íslandi og í Keypmannahavn Túrarnir til skips og serliga eitt ódnarveður, sum lesarin kennir aftur úr »Fastatøkum«, verða livandi og nágreiniliga lýst, men dronginum vantar fiskieydnu

seinasti stoyturin, frásøgumanninum verður fyri, men hann stríðir seg ígjøgnum. Langt umsíðir fær lesarin at vita, at tað er eitt magasar, sum ger høvundinum somikið fortreð, og at orsøkin er skeivur kostur [...] varpaður yvir viðurskiftir millum lív og verk. Tað er fyrst og fremst Høgna úr »Lognbrá-Fastatøkum«, lesarin kennir aftur í endurminningunum. Høgni er ikki Heðin Brú, men tað er nógv í umheimsfatan og upplivingum [...] viðvíkur »Men lívið lær« og »Tað stóra takið«, so eru tað bara hendinga brot úr bygdarlívinum, sum lesarin ber kenslu á. Ein partur av stuttsøgunum eru minningarbrot, meira og minni tilevnaði, og summi av

beinleiðis er misvísandi, er eitt stórt bakkast fyri trúvirði blaðsins. Tað er at harmast um, at lesarin ikki verður virdur meir. At talan er um eitt persónligt álop á meg kann eg liva við. Tað, ið er verri

hansara gerðir hava eitt ávíst endamál, eisini innbjóðingin til ein sjuss. Í endanum á skaldsøguni fær lesarin at vita, at Bjarni Berg savnar saman upplýsingar um fólk, og hann verður ein hóttandi modernaður

so livandi umseting ? og so málsliga framskygda, at hon enn í dag uppfyllir tey krøv, ið vanligi lesarin setur. Eisini eydnaðist tað honum at fáa hana at liggja so nær upprunaligu handritunum, at hon er