og kort í konvolutt, áðrenn tað verður tveitt í postkassa. Tað kann koma fyri, at pappírsumslag og tape verður brúkt, um konvoluttur ikki er í húsinum, og tað riggar væl, men tá tosa vit ikki um konvolutt

kanska spyrjast eitt munagott úrslit burturúr. Í best føri ein sigur, og í øllum førum eitt heiðurligt tap. Og tað sást eisini aftur í áskoðaratalinum, at fólk væntaðu sær nakað. Longu hálvan tíma undan dystinum

har avrikið seinasta korterið var merkt av líkasælu, tí leikararnir mest sum ásannaðu, at her var tap í hendi. B36 fekk soleiðis alt betri pláss at spæla kontra, og eftir at hava hótt nakrar ferðir avgjørdu

hálvleikur formaði seg, skulu gestirnir vera fegnir um, at talan ikki gjørdist um eitt enn størri tap. Tað kann væl vera, at teir ikki høvdu dómaran í sínum parti, men fyrst og fremst eiga teir at taka

heldur ikki síggjast burtur frá teirri sannroynd, at vágbingar eru verjandi meistarar, og hóast nøkur tap tíðliga á árinum góvu nakrar skeinur, so hava úrslitini peikað rættan vegin aftur í seinastuni. Uppskriftin

m. Boðini hjá báðum pørtum vóru eisini púrasta greið. Kravið var ein sigur, tí bæði javnleikur og tap vildu ført við sær, at oddaliðið úr Gøtu kundi enn meira um munin niður til hini liðini. Varlig byrjan

lukkaðu IM-kappingini í Dianelund. Flóvin fekk tvey stig av níggju møguligum, fýra javnleikir og fimm tap. Men ein glotti varð tó tá hann leikti javnleik við svarta fólkinum móti stórmeistaranum Igors Rauzis

meðan neistamenninir kundu tola at tapa dystin, so vóru teir á heimaliðnum fullgreðir um, at eitt tap hevði við sær, at FM-dysturin skuldi avgerast millum Neistan og VÍF, við strandingum sum passivum áskoðarum

nøkrum sum helst slag - ei heldur til viðlíkahald av skipum ella virkjum. Danskur vinningur føroyskt tap Føroyar hav alíka síðani Føroya banki fór undir virksemi sítt fgyri skjótt 100 árum síðani verið við

eydnaðist til fulnar at sleppa fram at konginum, sást, at honum tørvaði fólk í verjustøðu. Og brátt var tap í hendi. Rógvi lorkaði longu í byrjanini. Eftir fjúrtan leikir var støðan so vánalig, at hann tað sama