á Tinganesi, so fóru tey upp á takið á Hotel Hafnia, fyri at njóta útsýnið. Har fingu tey eisini lunda at smakka, umframt at tey hava roynt bæði turra grind og turran fisk. Men tað vóru lundarnir, ið festu [...] varð farið ein túr í Nólsoyarfjørð og út ímóti Glyvursnesi. Dorg var við og tað eydnaðist at síggja lunda, sum beinanvegin varð avmyndaður við digitalum myndatólum, so myndin kann goymast á teldu. Spyr ein
fingu samband við umheimin. Um fuglin sigur Óla Jákup úr Dímun, at tað hevur verið heldur minni av lunda at sæð í bakkanum, enn tað var hesa tíðina í fjør. Men nú skuldi hann helst komið, tí verpingartíðin
er, tá ið ein persónur fer at drekka um morgunin, ella enntá fyrr, á nátt, fyri at kenna seg nøku-lunda væl til passar, tá van-ligi dagurin byrjar. Eitt annað tekin er, um rús-drekka leiðir hann, har hann
Eisini hevur verið arbeitt við at fáa til vega álítandi kanningartøl um teista, æðu, havhest, skarv og lunda. Fyrilesturin fer at viðgera umhvørviseitur, sum vit hoyra nógv um í sambandi við hval, serliga her
? Eg las herfyri, at »menn doyggja áðrenn teir fylla, og konur eftir at tær eru fyltar«. Fyltan lunda havi eg fingið, men ongantíð fylt konufólk, leggur hann skemtandi fyri áðrenn vit sessast í stovuni
? Eg las herfyri, at »menn doyggja áðrenn teir fylla, og konur eftir at tær eru fyltar«. Fyltan lunda havi eg fingið, men ongantíð fylt konufólk, leggur hann skemtandi fyri áðrenn vit sessast í stovuni
heilt nógvur kópur at síggja. Stakkar og helli eru hugtakandi. Vit rógva framvið monnum, sum fleyga lunda, og vit hitta menn, sum eru úti við snøri. ? Alt hetta gevur okkum eina greiða fatan av, at tað er
eisini etast. Og nólsoyingar vístu við sera stórum blíðskapi, at teir eisini duga væl at viðgera lunda. Bæði »kaukaðan« við fyllu og stoktan við »saus«. Har varð einki spart. Forsætisráðharrin helt eina
verður nýtt. Eingin ætt var. Mestsum stilli. Men kortini eydnaðist fleygingarmanninum at fáa ein lunda. Hetta man vera ein tann hepnasti lundin, nakrantíð er komin í stongina í Tindhólmi. Hann varð nevniliga
fuglaskræpu. Ikki er ættin tann rætta, so landkoma er eingin soleiðis. Tó síggja vit onkran hendinga lunda. Eitt sindur flýgur, men lítið hevði verið til stongina, um hon var við. Annars láta teir at, at árið
