so livandi umseting ? og so málsliga framskygda, at hon enn í dag uppfyllir tey krøv, ið vanligi lesarin setur. Eisini eydnaðist tað honum at fáa hana at liggja so nær upprunaligu handritunum, at hon er

eisini seinni gjørd, og er nakað nevnt í keldulistanum, har úrvalið er einans gjørt fyri at áhugaði lesarin skal hava eitt gott stað at byrja. Men at brúka hetta og aðra gransking um miðbankar sum próvgrund

spjaðir seg. Eldurin kann ikki sløkkjast við vatni. Raz Segal vísir á fleiri onnur viðurskifti, ið lesarin kann kunna seg við í greinini. Eitt ár seinni staðfesti Amnesty International somuleiðis í einari

formansskapurin á tingið, tá hann somuleiðis ikki vil vitja í Bretlandi, tí løgmaður er fornermaður ? Lesarin má sjálvur gera sína niðurstøðu. Eg taki fult undir við løgmanni, at ein fornermaður politikkari

so at siga hvørjari blaðsíðu. Søgan er í átjan pørtum við einum lítlum filosofiskum inngangi, har lesarin fær tankarnar á flog og okkurt at hugsa um. Sjálv søgan er um, hvussu spennandi tað er at hava ein

andlitsleysum kreftum at keypa sær ávirkan á hendan hátt? Og hava tey, sum boðskapurin er vendur til - lesarin - ikki krav uppá at vita, hvør stendur aftanfyri?

Men hava avísirnar veruliga nakað val? Sum útgevari ert tú noyddur at vera har sum lesarin er. Og gongdin er greið: Lesarin nýtir meir og meir internetið. Soleiðis er tað bara, sum ein kendur suðringur vildi [...] styrkir og betrar ta vøruna, sum frammanundan verður framleidd á hesum stovnum. Tú mást vera har sum lesarin er Tað kann tykjast paradoksalt, at tíðindabløð kring allan heim gera íløgur í internetið. Við at

løntu. Tey hava onki við sakina at gera. Vit tosaðu um almennar lønir, og ikki starvsfólk. Ivast lesarin, so er at lesa greinina aftur! Fyri stutt at endurgeva tað, sum stóð í greinini, so vísti eg á, hví

grundgevingar mínar fyri ikki at taka undir við uppskotinum um at avtaka stuðulin til uppihaldspening. Lesarin sær sostatt, at grundgevingar mínar ikki bygdu á øvundsjúku og maktgirnd. Grundgevingin var hugsjónarlig

Hetta merkir, at kostnaðarstøðið er hækkað væl meira enn vøksturin í rakstrarútreiðslunum. Gløggi lesarin sær beinanvegin, at flestu tænastur kommunan veitir eru fyrimynarligar fyri tey lágløntu og barn