kirkju, hugsaði eg altíð, at hetta mátti vera tað nærmasta, ein kann koma himmalinum, letur í eini kvinnu, tætt við, har eg standi. Símin greiðir frá um teir báðar, Søren úr Kunoy og Guttorm Eysturoy, sum
enn ein gáta fyri mær, hví hann bleiv so illur inn á okkum. Hann var í fylgi við eini grønlendskari kvinnu og vit prátaðu eisini við hana, men har var onki, sum á nakran hátt kundi gjørt hann svartsjúkan
spurnarkassin hevur í hesum føri valt at víkja frá regluni. Spurningurin, ið er komin, snýr seg um kvinnu, sum er misnýtt seksuelt sum barn og ung, og sum nú, sum vaksin, er farin at hugsa um tað hon hevur
gamlan seymismaskinumotor uppá. Og so fer hann so vælnøgdur trallandi sín veg. Og at neyð lærir nakna kvinnu at spinna, er vinur okkara, Rafael, eisini eitt talandi dømi um. Tá vit koma út aftur til bilin,
nir royndu at finna prógv fyri hesum. Millum annnað við at fara á gátt hjá einari 94 ára gamlari kvinnu, sum teir hildu vera deyða. Tað skuldi prógva alt tað øgiliga valsvikið, men ólukkutíð, kvinnan møtti
skula sita. Hann helt seg skylda kvinnuni at koma heim, tí ongantíð áður hevði hann møtt nakrari kvinnu, sum hevði stuðlað seg so væl. Meðan hann hetta segði, sat kvinnan í sjóðheitum gráti.
óvæntað so hava mótmælini móti at fara frá aftur tí eina valdøminum til fleiri verið harðmæld frá kvinnu síðu. Seinast við felags yvirlýsingini hjá kvinnum á tingi og í landsstýrissessum. Óivað hava tær
spenningur, og tað kann vera vandamikið at virka fyri tí, tú heldur vera rætt. Eg kom tá at kenna eina kvinnu, Elena, sum var ógvuliga politiskt virkin - og sum tí setti seg sjálva í konstantan vanda. Eg spurdi
sólin fer niður. Tey hava einki elektrisitet og sovitíðin fylgir døgnrytmuni hjá sólini. Sum tann kvinnuforkemparin eg nú einaferð eri, tók eg mær stundir til at hava nakrar morgunsamrøður við kvinnur
hevur Sigrid verið dóttir Ingu Müller og seinna mann hennara Tummas. Nena eigur ein porselensfigur av kvinnu, sum situr á einum rossi, sum Sigrid arvaði eftir Inger. Sum Nena hevur frætt av Hvítanesi, var Benadikta
