hann í nógv ár - beint sum vit koma oman á varðagøtuna og síggja oman yvur Miðvág, steðgar ein bilur niðanfyri tann gamla vatnbrunnin og ein maður loypur úr og fer við ferð niðaneftur, hann rennur
arbeiddu fólk úr øðrum bygdum í Sandoynni eisini í Skopun. Hon minnist væl tíðina í sjeytiárunum, tá ið bilur kom við fólki av Sandi og øðrum bygdum í oynni norður til Skopunar at arbeiða á seinnapartsvakt –
at gjalda trygging ella vegskatt til tað almenna. Síðan fór eg at hugsa, hvat nú um hetta var mín bilur, og eg kom fram á hann við ongum nummarplátum og einum skaddum kúfangara, hvar skuldi eg vent mær
drúgvir. Tá mátti hann frá húsum, óansæð hvat veðurlag tað var. Upp um fjallið og niður hinumegin, har bilur stóð fyri honum við postinum til dagin. Síðani upp aftur um fjallið til Gásadals. Tá varð hann í starvi
Klokkan nærkast hálvgum seks á morgni, og Ringvegurin í Havn er tómur. Ikki ein bilur er at hóma, og bert í nøkrum einstøkum húsum her og har, er ljós. Veðrið er illfýsið. Vindur og eitt sindur av regni
000 krónum upp í hendi, so umseti eg tað ikki til veruligt virði. Eg hugsi ikki sum so: Her er ein bilur! Størsta upphæddin, Eilen hevur goldið út kontant lá um 200.000 krónur. Hetta var um tað mundið, tá
og hitt. Søgan í V4 um sandingin, sum ikki vildi lata gróthúshurðina upp og aftur, hvørja ferð ein bilur kom, man vera kend. Har mátti eisini hugsast ?system?, soleiðis at stovnurin gjørdist ein partur av
m koma tey, og leggja leiðina út eftir stutta molanum. Onkur við tasku og annar við hjólbøru, tí bilur er eingin. Onkur annar er tómhentur og heldur seg longur inni á bryggjuni, tí ørindini vóru ikki so
nummarplátan so illa farin, at sjálvt Bibs megnaði ikki at lesa seg fram til, um vrakið var hansara gamli bilur ella ikki. Mia og Brynjolfur giftust í 1953. Árið eftir fáa tey hin frumborna sonin, ið tey róptu
Loftklett, ið er á norðursíðini á Kleivini, haðani fiskurin varð borin í leypi niðan á vegin, har bilur var, oftast Dorius, ið síðani koyrdi hann heim á Garðar ella til teir við Misá. Skutfestan Drigið
