svimjihøllini í Gundadali, har Karl Anton var at síggja javnan. Eisini har kenst missurin stórur. Tøkk fyri at tú var tann tú var Karl Anton. Jan

Jørgin Olafi vóru ikki bara boð eftir viti og skili, men eisini eftir manni, ið kundi taka kropslig tøk, og tað kundi Jørgin Olaf eisini, hesin stóri, sterki og væl bygdi maðurin. Jørgin Olaf var klaksvíkingur

serliga tá hon byrjaði kvinnumøtini. Hesi eru í dag vanlig runt land okkara. Hetta skal hon hava stóra tøkk fyri. Tú var hjálpsamur. Var tað okkurt, vit ikki dugdu, var tú altíð klárur. Og tað sama kann sigast

sín, nú hevur tú tað endiliga gott og er komin til Jesus pápan. At enda vil eg senda eina hjartans tøkk til starvsfólkini á Deild 5 og hinum deildunum, sum John gubbi hevur verið á. Tit hava verið so góð

menniskju kunnu vera, tí vit ikki vita og skilja, hvussu ringar slíkar sjúkur eru at hava. Góði Jan, tøkk fyri, at tú lærdi meg meiri vitan, so eisini eg verði betur førur fyri at skilja. Hvíl í friði, góði

Høvuðsstýrinum. Sum limur í leiðsluni hjá Heimamissiónini hevur Høgni Poulsen verið við til at tikið tøk, og er tað ikki sørt, at tað síggjast varðar eftir. Eitt nú var Høgni við til at seta á stovn Heim [...] eitthvørt skuldi greinast við grundarlagi í Bíbliuni, sum fyri Høgna var Guds orð til okkum menniskju. Við tøkk og virðing lýsa vit frið yvir minnið um Høgna Poulsen, sóknarprest. Thomas Dam, formaður fyri Kirkjuligu

Tá ið heitt varð á tey um at luttaka við møtir og stevn­­ur var svarið játtandi. Vit minn­­­ast við tøkk teir mongu vitnis­burðar og teir sangir Hjørdis og ”Liba­non­syst­rar­nar” góvu okkum við páska­­stevnur

penu minningarorð tú gav Hilbert og Hallu. Tøkk fyri samkenslu - øll sum komu inn - uppringing, brøv, øll sum góvu okkum so góðan stuðul í stóru sorg okkara, tøkk øll somul. Góða Sigga, Jóhan og Rani Tankarnir

Nú ein mánaður er farin, síðan Hans fór frá okkum, vil eg bera fram eina tøkk, at mær untist at koma at kenna hendan megnar mann. Eg kom at kenna Hans innan samkomuhøpi. Hans hevur verið virkin innan trúarlív

virðingin fyri kringumstøðunum gjørdi, at hvør dagur varð byrjaður við bøn og hvørt kvøld endað við tøkk. Í sínum uppvøkstri vóru kirkjan og missiónshúsið karmurin um gerandislívið. Mamma var stillfør av